AungMyintMyat | An another chapter to be told!

ေႏြရာသီေတြကို စဝင္လာတာနဲ႕ကုန္လြန္သြားမွာေၾကာက္ေနရတယ္...
မိုးစက္ေပါက္ေလးေတြၾကတဲ့အခါတိုင္း သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညေနခင္းေလးေတြကိုသတိရတယ္။ ညိဳမႈိင္းေနတဲ့ ပင္လည္ၾကီးကိုသတိရတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြက တိမ္ေတြလို လြင့္ပ်ံ႕ေနေတာ့မယ္ေလ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး၁ခုလုိ ကၽြန္ေတာ္ ရြာခ်လိုက္ပါရေစ။

သစ္ပင္ေတြလဲ ေၾကြသြားဖူးတဲ့ အရြက္ကေလးေတြကို လြမ္းမိမွာပဲေလ။ ခပ္စိုစိုနဲ႕ စိမ္းေနတဲ့အရြက္ေလးေတြ အျဖစ္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုသတိရေနမိတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အလြမ္းတိမ္ခိုးေတြက ပိုတိုးလာပါဦးမယ္။ အတိတ္ရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနၾကဦးမယ္ေနာ္။ ပင္လည္ၾကီးကေတာ့ အရင္လိုပဲေျမာေနဦးမွာပါပဲ....။

သူမကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ လြမ္းေနဦးမွာပါပဲ။

မိုးစက္ေတြစိုေနတဲ့ မ်က္ခင္းျပင္ကေန လွမ္းျမင္ႏိုင္တဲ့ အထပ္ျမင့္ အိမ္ယာၾကီးေတြနဲ႕အတူ၊ ရုပ္ရွင္ရံုကလက္မွတ္ေတြနဲ႕အတူ။တူတူစားေနၾက
အာလူးေက်ာ္ေလးမ်ားႏွင့္အတူအတိတ္ကလဲ အိပ္မက္တစ္ခုလို ခ်ိဳျမိေနလိုက္တာ။

ဒါဟာၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ့ နာၾကင္ျခင္းေတြပဲဗ်ာ။အခုေတာ ကၽြန္ေတာ္ နာၾကင္စြာနဲ႕လြမ္းေနရျပီေပါ့။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုေပမဲ့ ညိဳအုပ္အုပ္အလြမ္းေတြကို စြန္တစ္ခုလို ေလထဲလႊတ္တင္လိုက္ျခင္ရဲ႕။

ပင္လည္ထဲကျပန္လာရင္ေတာ့ အလြမ္းေတြယူမလာနဲ႕ေပါ့ကြယ္။

တကယ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကိုမသိခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကိုမသိမသာ ခ်စ္ေနမိခဲ့တာ။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ သူ႕ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာပဲလား။
အလြမ္းေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျဖားသြားခဲ့တယ္။
ငါမခ်စ္တက္ဘူး"လို႕ သူမေျပာဘူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းမခ်စ္တက္ပဲခ်စ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။

သူမ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခါတစ္ေလ သတိရႏိုင္လား။

တကယ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္မေမွ်ာ္လင့္ရဲဘူး။

ကဗ်ာ(၁)
ေကာင္မေလးေရ
ငါ့ကို႕ ဘာသာမျပန္ပါနဲ႕...။
ငါက အရူးတဝက္နဲ႕ မူးေနတဲ့ေကာင္ေပါ့

ငါက အေရာင္ေတြကို မုန္းတဲ့ေကာင္
အျဖဴရယ္အမဲရယ္ ေနာက္ကြယ္က ငါတို႕
အညိဳေရာင္ ဇတ္လမ္းေတြက ဘဝနဲ႕ျခည္ျပီး
ေရာင္ျပန္ဟက္ေနတယ္။

ငါက ၁ခုခုၾကဴးလြန္ဖို႕အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာတက္တဲ့
ေကာင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး...။

ေကာင္မေလးရယ္
ဘာျဖစ္လို႕လဲေတာ့မသိဘူး ငါမင္းကိုအခုအထိ
ခ်စ္ေနတယ္....။

ကဗ်ာ(၂)
ေကာင္မေလးရယ္
မင္းငါ့ကို ဘာလို႕နားမလည္ခဲ့တာလဲ
မေန႕တုန္းကအေၾကာင္းအရာေတြလဲ သူ႕အလိုလိုရွိေနတယ္
၁ခုပဲ ထူးျခားတယ္
ငါဆိုတဲ့ လဒက လြယ္လြယ္အတိတ္ေမ့တက္တဲ့ေကာင္
မင္းၾကမွ ရင္ဘတ္ထဲမွာလာတစ္ေနတယ္
ငါမင္းကို ဘာနဲ႕မွမေျဖႏိုင္ခဲ့ပါဘူးကြယ္....။

ကဗ်ာ(၃)
ငါ့အိပ္ေဆးေတြကုန္ေတာ့မယ္
ငါ့ဘဝရဲ႕ရွင္သန္ခ်ိန္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား
ေပ်ာ္ေအာင္သာအိပ္ျပစ္လိုက္ေတာ့တယ္
ငါတို႕အိပ္မက္ထဲ မေတြ႕ခဲ့ၾကရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္။

ဘဝက ဇာတ္လမ္း၁ပုဒ္လိုျဖစ္သြားျပီ
ငါကဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာ...
ငါက အဓိကဇာတ္ေဆာင္...
ငါ့ဇာတ္ရုပ္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ဆြဲထားတယ္
ေကာင္မေလးေရ မင္းေၾကာင့္
အမွန္ေတြလား အေမွာင္ေတြလားငါမကြဲေတာ့ဘူး
ငါတို႕ တကယ္ေဝးသြားျပီေပါ့ေနာ္.။

ဇာတ္သိမ္း
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး... သတိရတာပါ ။

ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ေနတာတစ္ခုရွိတယ္။ ပတ္ဝန္းၾကင္အေျခအေနေတြက
ကၽြန္ေတာ္္တို႕ခံစားမႈေတြကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္မလား
ဆိုတာပါပဲ။ေသခ်ာတယ္လက္ရွိအေျခအေနမွာ
ေရပန္းစားေနမဲ့အေၾကာင္းအရာက
ဂ်ပန္ကဆူနာမီျဖစ္ရမယ္။
ေနာက္ျပီးအက္စစ္မိုးရြာမယ္ဆိုတဲ့
ေကာလဟာလအေၾကာင္းျဖစ္ရမယ္။
ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒိအေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ
မေရးမိေအာင္ၾကိဳးစားေနမိတယ္။
ေဟာၾကည္႕ေရးမိသြားျပီ၊ အဲ့လိုပဲကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေတြကလႊမ္းမုိးေနတယ္ဆိုတာ...။
မိုးရြာေနျပီဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္တစံုတရာကိုခံစားမိေနသလိုပဲ...။
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္တယ္..။ေဟာၾကည္႕ဒါလည္းပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနတစ္ခုပဲ...။
ကၽြန္ေတာ့္စာလဲေျပာေနၾကဇူးဇ္နတ္မင္းနဲ႕အလင္းနဲ႕အေမွာင္နဲ႕ျပသနာလိုျဖစ္ေနပါျပီေကာလား။ အဲ ျပသနာေတြရဲ႕အရင္းအျမစ္ကိုရွာျပီ။အဲအဲ့လိုေျပာျပန္ေတာ့ ၊ျမွားဒဏ္ရာကိုကုမလား၊ျပစ္တဲ့ျမွားကိုရွာမလား ဒီေနရာေရာက္လာျပန္ပေကာ။အဲ့လိုနဲ႕သံသရာလည္ေနတာ။ေနာက္ေတာ့လဲ
ဘာမွမဟုတ္သလိုပဲထားလုိက္ျပီ။

"ဗိုက္စာေန၍ ကဗ်ာေရး၍မရ" (ကိုေအာင္ခ်ိမ့္-လက္ရွိအေျခအေန)
ဒီစာေလးကကၽြန္ေတာ္ကိုဒီလိုအေတြးေတြစာဝင္ေစတာလားပဲ...။ ဟုတ္တယ္လက္ရွိအေျခအေနေတြက ကၽြန္ေတာ့္တို႕ကိုမိနစ္တိုင္းလႊမ္းမိုးေနတယ္။ကၽြန္ေတာ္အာမ မခံ ႏိုင္တာတစ္ခုရွိတယ္ဒီစာဖတ္ျပီးရင္ခင္ဗ်ားကိုအက်ိဳးတစ္ခုခုျဖစ္ေစႏိုင္တယ္ဆိုတာမေသခ်ာဘူး ခံစားမႈတစ္ခုခုေပးမယ္လို႕တဲ့ထင္တယ္။ဥပမာခင္ဗ်ားရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနကိုသတိထားမိတာမ်ိဳးေပါ့။
အဲအခုစာေၾကာင္းဆံုးသြားရင္လဲမေသခ်ာေတာ့ျပန္ဘူးခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ဒီစာရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ျပီး တမင္မသိသလိုလဲေနႏိုင္တယ္။မသိသလိုေနေနတာကိုက ခံစားမႈတစ္ခုျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အဲဒီလိုနဲ႕ပထမစာကမွန္သြားျပန္ေရာ။အဲအခုျပန္မွားသြားျပန္ျပီ။ေဟာျပန္မွန္သြားျပန္ျပီ။
သံသရာကအေတာ္လည္လာျပီ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ကပဲအေရာင္ထင္လြယ္သလား၊ကၽြန္ေတာ္တို႕ေၾကာင့္ပဲ
အေရာင္ေတြထင္သလားေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး၊ၾကိမ္းေသတာ အေရာင္ေတြေတာ့ရွိေနျပီ။တကယ္ပဲသတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိေနတာပဲ။အခုပဲၾကည္႕ေလ ကၽြန္ေတာ္ကအရစ္ရွည္ျပီးစထားတဲ့စာေလးကိုဘယ္လိုေလးအဆံုးသတ္ရမလဲစဥ္းစားေနရျပီ။
ေဟာၾကည္႕ၾကည္႕ဦး တကယ္ပဲအဆံုးအသတ္တစ္ခုလိုအပ္ေနတာေရာ ဟုတ္လို႕လား။ အခုအေနအဆံုးသတ္လိုက္ရင္ေရာစာကတိုေနမလား။ဒီစာကရွည္ဖို႕ေရာလိုလို႕လား။
တိုဖို႕ေရာလိုလို႕လား။ေခါင္းစဥ္တစ္ခုတပ္ရမယ္ဆိုရင္ေရာဘာတပ္ရမလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေရာဘာကိုရည္ရြယ္တာလဲ။ေဟာမရည္မရြယ္ထားဘူး။
အဲရည္ရြယ္ထားတယ္။ကဲၾကည္႕ထပ္လည္ေနျပန္ျပီ။လည္တာေတြမ်ားေနေတာ့လည္မူးေနျပန္ေရာ အကုန္မူးေနေတာ့ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားေရာ၊ေဟာပံုမွန္ျဖစ္ေနတာကေန အရည္ဝင္ျပီးမူးလာေတာ့ေတာ့ မူလအေနအထားျပန္ေရာက္ျပန္ေရာ။အဲပတ္ခ်ာကျပန္လည္ေနျပီ။အရက္သမားေတြလဲ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင္းမူးေကာင္းမူးေနႏိုင္ျပန္ျပီ။

အကုန္လံုးမိုးခါးေရေသာက္ၾကရျပီဆိုပါေတာ့၊ လူတစ္ေယာက္က မေသာက္ဘူးတင္းခံတယ္၊ အဲမေသာက္ဘူး၊ဟုတ္တယ္၊မေသာက္ဘူး၊မေသာက္ဘူး၊မုိးခါးေရေသာက္ရင္ရူးႏိုင္တယ္။
အဲတင္းခံလိုက္တာတစ္ေလာကလံုးမိုးခါေရးေသာက္ျပီးခ်ိန္မွာသူက်န္ေနတယ္မေသာက္ေသးဘူး၊
ဒီအခ်ိန္မွာပဲသူအလိုလိုအရူးျဖစ္သြားေရာ။အဲေကာင္းေနတဲ့လူကရူးတာလား၊ရူးေနတဲ့လူမွေကာင္းတာလား။
မူးေနတဲ့လူမွေကာင္းတာလား၊အမူးေျပတဲ့လူမွေကာင္းတာလား။ကၽြန္ေတာ္က မူးေနတာလား၊ရူးေနတာလား။ အားလံုးကေရာ။ ေမးလိုက္ေျဖလိုက္နဲ႕ သံသရာက ဆန္႕မရေအာင္ရွည္သြားျပန္ေရာ...။အသာေလးအေရာင္ေျပာင္းတက္စီးသြားယံုနဲ႕ျပီးေနတာကို အလုပ္ရႈပ္ခံေနမိတာမ်ားလား။ ဘယ္ေတာ့မွရွင္းမရႏိုင္တာမ်ိဳးလား။ဘာျဖစ္ျဖစ္မနက္ျဖန္မွာမ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ ဒီလည္ေနတာၾကီးမွာဆက္ေမ်ာေနဖို႕လုိေသးတာပဲေနာ့္...။

 အမွတ္ရစာတစ္ခုခုၾကံဳေတြ႕တိုင္း ကၽြန္ေတာ္သတိရရေနတက္ပါသည္။ သူမလည္းကၽြန္ေတာ့္လို တစ္ခုခုခံစားေနရမည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ဟုတ္ခ်င္မွလဲ ဟုတ္လိမ့္မည္ ။ သူမသည္အဆိုးမရသည္႕ မိုးစက္ပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ႏွင့္တူသည္ဟူ ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူၾကားမွာ မိုးစက္ပြင့္ေလးေပါင္းမ်ားစြာ
ျဖတ္စီးဆင္းဖူးပါသည္။ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္လက္ခ်င္းတြဲျပီးလမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားလဲေလွ်ာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕သူမတို႕ ေက်ာခိုင္းခ်ိန္တြင္ ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္သူမကို မလွည္႕ၾကည္႕မိခဲ့။ သူမလဲလည္႕ၾကည္႕မွာမဟုတ္ဘူး တစ္ထစ္ခ်ယံုၾကည္သည္။

အခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနၾကေတာင္ကုန္းေလးထိပ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ေနျပီး တစ္ခါတုန္းက သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အမွတ္တရေလးမ်ားကို သတိရေနမိပါသည္။The Ritz Cafe မွာအတူထိုင္ခဲ့စဥ္က သူမျပံဳးခဲ့တဲ့အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕က ေပ်ာက္ျပယ္ခဲ့ပါျပီ။ အျခားတစ္ေယာက္ႏွင့္သူမျပံဳးေနႏိုင္ပါသည္။မေသေတာ့ မေသခ်ာပါ။ မေသခ်ာပါ... ကၽြန္ေတာ္ကဘယ္ေသာအခါကမွ် မေသခ်ာခဲ့ပါ။
                                                     "ဝက္ျခံေတြ႕ရင္ေလညွစ္လိုက္ရမွေက်နပ္တာ"
                                                     "နင့္မ်က္ႏွာမွာ ငါစိတ္ဝင္စားတာတစ္ခု ရွိတယ္ သိလား" 
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုငါ့ဝက္ျခံေတြမလားဆိုေတာ့"အင္း"လို႕ျပန္ေျဖတက္တဲ့သူမကိုသတိရပါသည္။သူေျပာခဲ့သလို သူမသည္ကၽြန္ေတာ့္ကိုအဆံုးစြန္အထိနားမလည္ခဲ့ပါ။ထိုနည္၎ ကၽြန္ေတာ္ သည္အခ်စ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာနားမလည္ခဲ့ပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတူတူစားခဲ့ေသာ အာလူးေၾကာ္ကေလးမ်ားလို႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိလွ်င္ေရာ ... သူမ မည္သို႕တုန္႕ျပန္မည္နည္း။ မိုးစက္ေလးမ်ား ကၽြန္ေတာ့္အေပၚက်လာပါသည္။ဆိုင္သလား မဆိုင္သလားေတာ့မသိပါ ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုလြမ္းမိပါသည္။သူမအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ထဲကဆြဲထုတ္ေနမိပါသည္။ "ငါ့ရည္စားထဲမွာ နင္က အရုပ္အဆိုးဆံုးပဲ"လို႕သူမ ေျပာ ဘူးပါသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒုကၡမ်ားၾကားမွ အခက္အခဲမ်ားၾကမွ ရဲရဲဝ့ံဝံ့ သူမကို ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာခဲ့ပါသည္။သူလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္သည္ဟုျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။
ေငြေၾကးအပါအဝင္ အဘက္ဘက္မွ အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ သူနွင့္ကၽြန္ေတာ္ ျပသနာေတြတက္ခဲ့ၾက၊ျပန္ေျပလည္ခဲ့ၾကႏွင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခ်စ္ခဲ့ၾကပါသည္။
ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ျပည္႕စံုသူတစ္ေယာက္ႏွင့္သူမအဆင္ေျပေနျပီဟု ထင္သည္။ သူႏွင့္သူမလဲရန္ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ သူမအေပၚ ကၽြန္ေတာ္သိလွ်က္ႏွင့္
ၾကဴးလြန္မိခ်င္းတစ္ခုရွိသည္။ သူမသည္နမ္းျခင္းကို မုန္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ဝန္ခံခဲ့သည္။ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ၾကားထဲတြင္ကၽြန္ေတာ္ သိလွ်က္နဲ႕ ၾကဴးလြန္ခဲ့ေသာ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ရုပ္ရွင္ရံုထဲ၊ကၽြန္ေတာ့္ရံုးခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ၊ အင္းယား ကန္ေဘာင္က A21 ဟုေရးထားေသာထိုင္ခံုေပၚ၊ တစ္ခါတစ္ခါပိတ္ပိတ္ေနတက္တဲ့ The Ritz ေကာ္ဖီဆိုင္၊ Coffee Circle ရဲ႕ အေပၚထပ္ The Vue ေကာ္ဖီဆိုင္၊ ေခ်ာင္းသာမွေဟာ္တယ္အခန္းေလး၊ အာရွနဂါးExpress ကားေပၚ ၊ အစအစရွိေသာေနရာေတြတြင္ သူမအားကၽြန္ေတာ္အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ ၾကဴးလြန္ခဲ့သည္။ ထို႕အနမ္းမွအပ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မ်ားစြာေစာင့္ထိမ္းခဲ့ၾကသည္။ ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နမ္းခဲ့ေသာ ျဖဴျဖဴစင္စင္ အနမ္းမ်ိဳးအား အခ်ားလူတစ္ေယာက္ပုိင္ဆိုင္ေနျပီဟုထင္မိသည္ ထို႕အတူ သူမကၽြန္ေတာ္တို႕ေစာင့္ထိမ္းခဲ့ၾကေသာျဖဴစင္မႈမ်ိဳးကို သူေစာင့္ထိမ္းေနမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တထစ္ခ်ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။ ယခုေတာ့ သူမကိုကၽြန္ေတာ္မနမ္းေတာ့ပါ။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္အနာဂါတ္တြင္ အနမ္းေတြအစား သူမအား လြမ္းေနသည္႕ အလြမ္းမ်ားသာ က်န္ရစ္ေနပါေတာ့သည္။

ေလာေလာလတ္လတ္အေျခအေနရ ရာသီဥတုသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ပါေတာ့မလို မပါေတာ့လိုနဲ႕ ညိဳမလို လင္းမလိုျဖစ္ေနသည္။
လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႕ရင္ျမင္ႏိုင္ေသာ မီးခိုးမ်ားအူ၍ ထြက္ေနေသာ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေနရာလဲေတြ႕ေနရေသးသည္။
လြန္ခဲ့ေသာမိနစ္အနည္းငယ္က တီးထားေသာ ဂစ္တာေလးသည္ ပိုးလိုးပက္လတ္လဲေနသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့မိနစ္အနည္းငယ္ မယင္ငယ္ တုန္းပိသံ ႏွင့္ဆိုထားသည္
"တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႕သိနားလည္ငိုေကၽြးဖို႕..."ဆိုတဲ့ chorusေလးညည္းမိတိုင္း ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီးၾကဴးမိသည္။ ခ်ီးၾကဴးမိသည္႕စကားလံုး အား ကၽြန္ေတာ္ ေခ်းၾကဴးမိသည္ဟု ေပါင္းမိသည္ ထို႕ေနာက္ ျခီးၾကဴးမိသည္ဟုေပါင္းမိသည္ ေနာက္ဆံုး ေစာေစာက စာေၾကာင္းမွာလိုေပါင္းလိုက္သည္။ မွန္ခ်င္မွန္မည္ မွားခ်င္လဲမွာေနႏိုင္သည္ ။ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္မယူႏိုင္။ ေလာေလာလတ္လတ္ အေျခအေနရ နားထဲတြင္ရယ္သံအခ်ိဳ႕ကိုစိတ္တိုေနသည္။
ဘဝဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကည္႕ေနသည္ ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ရယ္ခ်င္သြားသည္။ ဟုတ္သည္ ... သူ႕ဟာသူ ေဆာက္တလြဲျဖစ္ေနသည္။ ခပ္ရိုင္းရိုင္သံုးမိ၍လားမသိ ရန္ကုန္မွ မာဆက္အမည္ခံ ဘိေတြအေၾကာင္းသတိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္သိနားလည္စြာ ကစားဖူးေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႕ေနာက္တစ္ေနကုန္အင္တာနက္ထိုင္သံုး ဘူးေသာ တိုက်ိဳဒိုးနပ္ကိုသတိရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာလံုးေပါင္းမွာသည္ဟု ေဝဖန္တက္သူမ်ားကိုလဲသတိရေနသည္။ ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေသာအခါမွ သတ္ပံု မစစ္ပါ....။ လက္ရွိအေနအထားရ ကၽြန္ေတာ္မွားေနႏိုင္သည္ ျမင္ခဲ့သည္ပင္လွ်င္ အမွန္ကိုျပင္ဖို႕ကၽြန္ေတာ့္တြင္အစီအစဥ္မရွိ။ အစီအစဥ္ဟူ၍ ဆိုရေအာင္လည္း မည္သည္႕အရာက အစဥ္လိုက္လာေနသနည္း....။ ေျဖပါ။မေျဖႏိုင္လဲေနပါ။ ထူးအိမ္သင္ဆံုးသြားတာၾကာျပီ ဒါကိုကၽြန္ေတာ္္သိသည္ ခင္ဗ်ားတို႕လဲသိပါလိမ့္မည္
သူ႕သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ရွင္သန္ေနသည္.... ခ်စ္ခ်င္းအားျဖင့္ သူ႕၏ အျခားေသာဖန္တီးမႈမ်ားကိုေတာင့္တသည္။ အနည္းဆံုးေသာ မိမိဒိုင္ယာရီ မွ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ား(အေကာင္းျခည္းပဲေရးထားေသာ မွတ္တမ္းမ်ား) အားေကာက္ႏႈတ္၍ စာအုပ္ေရးေရာင္းသူမ်ားကို အျမင္အနည္းငယ္ကတ္ေနသည္။ ထို႕ေနာက္စကားၾကီးစကားၾကယ္ ေျပာလြန္းေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုစာမ်ိဳးနဲ႕ေစာင္းခ်ိတ္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားမိသည္။ ယခုေလာက္ႏွင့္လံုေလာက္ျပီဟုထင္တယ္။
အတိတ္သည္ ခပ္မွိန္မွိန္ ရွိေနသလို အနာဂါတ္သည္ ဝိုးတိုးဝါးတားျဖစ္ေနသည္။ မေန႕ညက မန္ယူရႈံးသည္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။
ဘာရယ္မဟုတ္ သူတို႕ကိုမုန္းသည္။ သူတို႕လဲ ကၽြန္ေတာ့္အားသိမည္ဆိုလွ်င္ မုန္းႏိုင္ပါသည္ ။သို႕ေသာ္ သူတို႕ကၽြန္ေတာ့္အားမသိသျဖင့္
အမုန္းသံသရာမရွည္ေတာ့ ကံေကာင္းသည္။ မဆီမဆိုင္ လြန္ခဲ့ေသာလအနည္းငယ္ကလားမသိေတာ့ ေသသြားျပီၾကားေသာ ေရဘဝဲေပါလ္အားသတိရသည္။
ျပည္႕ၾကီးငါး ,ကင္းမြန္သို႕မဟုတ္ေရဘဝဲ ထုတ္ထုတ္ ထုတ္ထုတ္ေနမည္႕ ပင္စာအခ်ိဳ႕စားခ်င္ေနသည္။ မနက္တုန္းက ပိုတဲ့ အီၾကာေကြးေလးလဲ ကၽြန္ေတာ့္လို ေပ်ာတီးေပ်ာ့ဖတ္ျဖစ္ေနျပီဟုထင္တယ္။ညေနေလးနာရီခြဲေက်ာ္ျပီ ယခု ကၽြန္ေတာ္လဲ ႏွစ္လံုးထီထြက္ခ်ိန္ကို သတိမိလာေၾကာင္းစဥ္းစားမိသည္။
ထိပ္စီးျငိမ္ေလာက္ျပီဟုထင္သည္၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ႏိုင္သည္။ယေန႕ခန္႕မွန္းခ်က္မ်ားအရ မနက္ျဖန္ျဖစ္လာမည္႕အေၾကာင္းတရားမ်ားအား မနက္ျဖန္တြင္သိႏိုင္မည္ဟု သတင္းရရွိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြေလာကၾကီးကိုတန္ဖိုးေတြကိုယ္စီကိုယ္စီသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ကၽြန္ေတာ္တို႕အေတြးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတၱေတြနဲ႕ ဘဝေတြကိုတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္ အမွန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲမွာအံဝင္ခြင္ၾကေနထိုင္ခဲ့ၾကရတာမဟုတ္လား။
ဆိုၾကပါစို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြကို မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အေကာင္းအဆိုးေတြေဝဖန္ခ်က္ေတြရွိလာတယ္ေပါ့ မူးယစ္ေဆးဝါးသည္ ခဏတာမွ် သာယာမႈေပး၍ ဆင္းရဲမႈေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးမႈေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တာေၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွတားျမစ္သည္ ဆိုပါစို႕ .... အဲ့ဒိမွာတင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေလာေလာ လတ္လတ္ဘဝ ကိုဖက္တြယ္လိုမႈေတြအထင္းသာျမင္ႏိုင္တယ္လို႕ထင္တယ္။အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ထဲက တစ္စံုတစ္ေယာက္သာ ထိုအဖဲြ႕အစည္းကို ဆန္႕က်င္မိ ခဲ့ျပီဆိုလွ်င္လဲ ထိုသူကို လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက အေႏွးနဲ႕အျမန္ျဖတ္ထုတ္ျပစ္ဖို႕ၾကိဳးစားမည္မွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြသည္ ဥပေဒေတြတည္ထြင္ခဲ့
ၾကသည္၊ကၽြန္ေတာ္တို႕ထဲမွာ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္ကိုယ္စီဖန္တီး၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ သူတို႕နာမည္က်န္ရစ္ေစကာ အႏိုင္ယူဗိုလ္ၾကခဲ့သည္
ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ အမွန္အမွားေတြအတြက္ စစ္ပြဲေတြဖန္တီးခဲ့သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ထဲမွ အရာရာကိုဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးသည္ အမွန္ ၊
အမွားၾကာမွာ ပိတ္မိေနၾကသူေတြသာျဖစ္ၾကပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္က ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အမ်ိဳးသမီးက သူတို႕၏ ကေလးသည္အရာရာသာမာန္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာခဲ့ရာ မဆီမဆိုင္ ကမူး၏ The Outsider(စည္းျပင္ကလူ)အေပၚဆရာ ထင္လင္းဘာသာျပန္ရာေရးသားခဲ့ရာ ဖတ္ခဲ့မိေသာအမွာစာက စိတ္ထဲေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုသည္ ပံုမွန္အေနအထားျဖစ္ၾကပါသည္ ကၽြန္ေတာ္တို၏ အသက္ရွဴသံမ်ားတြင္ပင္မူ ပံုမွန္အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ အေျခခံအားျဖင့္ မိမိအေပၚအားၾကခံလိုျခင္း မိမိအားၾကရေသာလူမ်ားေနရာတြင္ အစားထိုးခ်င္း၊ ဇတ္ေကာင္တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာတြင္မိမိကိုယ္ကိုယ္ အစားထုိးကာ Shakespears ၏ျပဇတ္ဆန္ဆန္ဇတ္လမ္းမ်ားဖန္တီးခဲ့ၾကျခင္း စသည္ျဖင့္ အေတာ္ခပ္ဆင္ဆင္ တူေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ မာဆိုးကဲ့သို႕စည္းျပင္ကလူ ကိုလည္း ထိုပံုျပင္အတိုင္းသာ စီရင္ခဲ့မည္႕သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ေလာကတြင္အျခားေသာအရာမ်ားႏွင့္အသက္ရွင္သန္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾက ရာတြင္လည္း ဘဝနဲ႕ခ်ည္ကာ လိမ္ညာတက္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။တကယ္ေတာ့ ေလာကတြင္ ေကာင္းျခင္း၊ဆိုးျခင္း၊ မွန္ျခင္း၊မွားျခင္းအားလံုးသည္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုယ္ တိုင္ေရးသားခဲ့သည္ ဥပေဒမ်ားသာျဖစ္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ကိုယ္တိုင္ေရးသားခဲ့ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ပိတ္မိေနတက္ၾကသည္။ထို႕အျပင္အျခားလူမ်ားေရးသားခဲ့ေသာအရာမ်ားတြင္လည္း  ပိတ္မိေနတက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အခ်ိဳ႕သည္ထဲမွ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ တကြ ဘာသာတရားအခ်ိဳ႕တီထြင္ခဲ့သည္။ ထို႕အတူ ဘုရားသခင္ဆိုသည္႕ မင္းသားေခါင္းႏွင့္ဘီလူးမ်ားကိုလည္းဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရွိခဲ့ေသာ္ ဘာသာတရာမ်ားတြင္ ဖန္တီးသူမ်ား၏ ေလာဘအခ်ိဳ႕လဲပါရွိလာတက္ပါသည္
မိမိကုိယ္ကိုယ္အားကိုခ်င္စိတ္နည္းေသာသူမ်ားသည္ ထိုဇတ္ေကာင္အား အဆမတန္အားကိုးတက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္အားလံုးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အျပဳအမူမ်ား ႏွင့္တိုက္ရိုက္ အခ်ိဳးၾက ျဖစ္တည္ေနၾကသူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ ထို႕ကဲ့သို႕ေနာက္တြင္ၾကိဳးကိုင္ေနမည္႕ ဇတ္ေကာင္ တစ္ေကာင္မွမရွိသည္မွာ ၾကိမ္းေသသည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

အမွန္က ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ မ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ပိတ္မိေနခဲ့ၾကသည္၊ ထိုမ်ဥ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ဘဝမ်ားကို ကန္႕လန္႕ျဖတ္အေနအထားလည္းေကာင္း၊ေထာင္လိုက္ အေနအထားလည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲခဲ့ၾကသည္ ။ဒီဂရီအနည္းငယ္ တိမ္းေဆာင္းယံုမွလြဲ၍ ခပ္ဆင္ဆင္တူေသာ မ်ဥ္းမ်ားႏွင့္သာ အသက္ရွင္ေနခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။