ဒီကမၻာေျမကို အေနာက္သို႕လွည့္ခိုင္းျပီး
အရာရာအားလံုးပဲ အစကျပန္စရရင္
အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕
ရွင္သန္ေအာင္ေမြးလိုက္ျခင္ _ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး(ေမာင္သစ္မင္း)
အရာရာအားလံုးပဲ အစကျပန္စရရင္
အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕
ရွင္သန္ေအာင္ေမြးလိုက္ျခင္ _ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး(ေမာင္သစ္မင္း)
တိမ္ေတြလိုပါပဲ
ဘဝက အဆင္ေျပသလိုေရြ႕လ်ားေနပါ
ဒါဟာ ၁၆ရက္ေန႕ပါ ၊
၁၅ ရက္ေန႕ကို သံေယာဇဥ္မပ်က္ေသးတဲ့
မ်က္လံုးမ်ိဳးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၁၆ရက္ရဲ႕ ေနထြက္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္
ည၁၂နာရီမွာ ျပကဒိန္ေတြေျပာင္းသြားေပမဲ့ ေနမထြက္မျခင္း
ဒီေန႕ကုန္သြားတာကိုလက္မခံႏိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးမိ်ဳးနဲ႕ အားလံုးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ မိုးေတြရြာတဲ့ အခါတိုင္း အားလံုးကိုအစက ျပန္စရတာပါပဲ ။
တိမ္ေတြရယ္ စြန္ေလးရယ္ အတိတ္ေတြရယ္ ျပန္စလို႕မရတဲ့ အနာဂါတ္ေတြရယ္
ဘဝကခ်ိဳပါတယ္။ ဒီျမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးစက္ေတြရွိခဲ့တယ္ ၊ မ်က္ရည္စက္ေတြရွိခဲ့တယ္ ၊
ဒဏ္ရာေတြရွိခဲ့တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီျမိဳ႕(သူ)ကို(လည္း)ခ်စ္ခဲ့တယ္ ။
အခ်စ္ဆိုတာ ဖံုးကြယ္ထားႏိုင္တဲ့အခါ အႏုပညာဆန္မယ္လို႕
ရူးႏွမ္းႏွမ္းေတြးခဲ့တာ တကယ္ေတာ့ ရမၼက္ ၈ေအာင္စ ေလာက္ပါတဲ့
မာယာေတြနဲ႕ ဖုံးေနတာကို သူတို႕အဖြဲ႕အစည္း အဘိဓါန္မွာ အခ်စ္လို႕ေခၚတာတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ တိမ္ေတြကို ေငးေနလိုက္တယ္ ေနကို မ်က္ႏွာမူဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ေအာ္ရယ္ျပစ္လိုက္ျခင္တာပါပဲ ၊ ဇာတ္သိမ္းေတြက မသိတာလဲမဟုတ္ဘူး။
အရာရာကို အစကျပန္စရမွာၾကီးပါပဲ ၊
ဝမ္းနည္းျပစ္လိုက္ရေအာင္လို႕ ပက္လက္လန္ေနတဲ့ အရက္ပုလင္းေလးက ေမးေငါ့ေနတယ္၊
မေၾကကြဲေတာ့ပါဘူးကြဲ႕ ဘဝက အရည္ထူသြားပါပီ။
၄၂၀ ေတြေဖာင္းပြေနတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ေစတနာအမွားေတြက
ခြင့္လႊတ္စရာမေကာင္းဘူးကြဲ႕၊ ရွင္းျပဖို႕မလိုဘူးဆိုတဲ့ အခါ အေၾကာင္းျပခ်က္မေတာင္းပါနဲ႕ကြယ္
ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ျမိဳ႕ေလးရယ္ ။
ငါသြားရေတာ့မယ္။
ဘဝက အဆင္ေျပသလိုေရြ႕လ်ားေနပါ
ဒါဟာ ၁၆ရက္ေန႕ပါ ၊
၁၅ ရက္ေန႕ကို သံေယာဇဥ္မပ်က္ေသးတဲ့
မ်က္လံုးမ်ိဳးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၁၆ရက္ရဲ႕ ေနထြက္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္
ည၁၂နာရီမွာ ျပကဒိန္ေတြေျပာင္းသြားေပမဲ့ ေနမထြက္မျခင္း
ဒီေန႕ကုန္သြားတာကိုလက္မခံႏိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးမိ်ဳးနဲ႕ အားလံုးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ မိုးေတြရြာတဲ့ အခါတိုင္း အားလံုးကိုအစက ျပန္စရတာပါပဲ ။
တိမ္ေတြရယ္ စြန္ေလးရယ္ အတိတ္ေတြရယ္ ျပန္စလို႕မရတဲ့ အနာဂါတ္ေတြရယ္
ဘဝကခ်ိဳပါတယ္။ ဒီျမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးစက္ေတြရွိခဲ့တယ္ ၊ မ်က္ရည္စက္ေတြရွိခဲ့တယ္ ၊
ဒဏ္ရာေတြရွိခဲ့တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီျမိဳ႕(သူ)ကို(လည္း)ခ်စ္ခဲ့တယ္ ။
အခ်စ္ဆိုတာ ဖံုးကြယ္ထားႏိုင္တဲ့အခါ အႏုပညာဆန္မယ္လို႕
ရူးႏွမ္းႏွမ္းေတြးခဲ့တာ တကယ္ေတာ့ ရမၼက္ ၈ေအာင္စ ေလာက္ပါတဲ့
မာယာေတြနဲ႕ ဖုံးေနတာကို သူတို႕အဖြဲ႕အစည္း အဘိဓါန္မွာ အခ်စ္လို႕ေခၚတာတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ တိမ္ေတြကို ေငးေနလိုက္တယ္ ေနကို မ်က္ႏွာမူဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ေအာ္ရယ္ျပစ္လိုက္ျခင္တာပါပဲ ၊ ဇာတ္သိမ္းေတြက မသိတာလဲမဟုတ္ဘူး။
အရာရာကို အစကျပန္စရမွာၾကီးပါပဲ ၊
ဝမ္းနည္းျပစ္လိုက္ရေအာင္လို႕ ပက္လက္လန္ေနတဲ့ အရက္ပုလင္းေလးက ေမးေငါ့ေနတယ္၊
မေၾကကြဲေတာ့ပါဘူးကြဲ႕ ဘဝက အရည္ထူသြားပါပီ။
၄၂၀ ေတြေဖာင္းပြေနတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ေစတနာအမွားေတြက
ခြင့္လႊတ္စရာမေကာင္းဘူးကြဲ႕၊ ရွင္းျပဖို႕မလိုဘူးဆိုတဲ့ အခါ အေၾကာင္းျပခ်က္မေတာင္းပါနဲ႕ကြယ္
ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ျမိဳ႕ေလးရယ္ ။
ငါသြားရေတာ့မယ္။
0 Comments:
Post a Comment