မိုးစက္ေပါက္ေလးေတြၾကတဲ့အခါတိုင္း သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညေနခင္းေလးေတြကိုသတိရတယ္။ ညိဳမႈိင္းေနတဲ့ ပင္လည္ၾကီးကိုသတိရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြက တိမ္ေတြလို လြင့္ပ်ံ႕ေနေတာ့မယ္ေလ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး၁ခုလုိ ကၽြန္ေတာ္ ရြာခ်လိုက္ပါရေစ။
သစ္ပင္ေတြလဲ ေၾကြသြားဖူးတဲ့ အရြက္ကေလးေတြကို လြမ္းမိမွာပဲေလ။ ခပ္စိုစိုနဲ႕ စိမ္းေနတဲ့အရြက္ေလးေတြ အျဖစ္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုသတိရေနမိတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အလြမ္းတိမ္ခိုးေတြက ပိုတိုးလာပါဦးမယ္။ အတိတ္ရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနၾကဦးမယ္ေနာ္။ ပင္လည္ၾကီးကေတာ့ အရင္လိုပဲေျမာေနဦးမွာပါပဲ....။
သူမကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ လြမ္းေနဦးမွာပါပဲ။
မိုးစက္ေတြစိုေနတဲ့ မ်က္ခင္းျပင္ကေန လွမ္းျမင္ႏိုင္တဲ့ အထပ္ျမင့္ အိမ္ယာၾကီးေတြနဲ႕အတူ၊ ရုပ္ရွင္ရံုကလက္မွတ္ေတြနဲ႕အတူ။တူတူစားေနၾက
အာလူးေက်ာ္ေလးမ်ားႏွင့္အတူအတိတ္ကလဲ အိပ္မက္တစ္ခုလို ခ်ိဳျမိေနလိုက္တာ။
ဒါဟာၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ့ နာၾကင္ျခင္းေတြပဲဗ်ာ။အခုေတာ ကၽြန္ေတာ္ နာၾကင္စြာနဲ႕လြမ္းေနရျပီေပါ့။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုေပမဲ့ ညိဳအုပ္အုပ္အလြမ္းေတြကို စြန္တစ္ခုလို ေလထဲလႊတ္တင္လိုက္ျခင္ရဲ႕။
ပင္လည္ထဲကျပန္လာရင္ေတာ့ အလြမ္းေတြယူမလာနဲ႕ေပါ့ကြယ္။
တကယ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကိုမသိခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကိုမသိမသာ ခ်စ္ေနမိခဲ့တာ။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ သူ႕ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာပဲလား။
အလြမ္းေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျဖားသြားခဲ့တယ္။
ငါမခ်စ္တက္ဘူး"လို႕ သူမေျပာဘူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းမခ်စ္တက္ပဲခ်စ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။
သူမ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခါတစ္ေလ သတိရႏိုင္လား။
တကယ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္မေမွ်ာ္လင့္ရဲဘူး။
________
ဘယ္တုန္းကျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ပါ....။
ဒဏ္ရာေတြက
ဆိုဒါေလးနဲ႕ေရာေသာက္ရင္ အဝင္သိပ္မဆိုးပါဘူး
မ်ုားလာခ်ိန္မွာ ေဝေတေတခံစားမႈကလြဲလို႕...
ငါ့အတြက္ မိုးစက္ေတြက
ရန္ကုန္က ေႏြရာသီလို ပူလြန္းတယ္။
________
ဒဏ္ရာေတြက
ဆိုဒါေလးနဲ႕ေရာေသာက္ရင္ အဝင္သိပ္မဆိုးပါဘူး
မ်ုားလာခ်ိန္မွာ ေဝေတေတခံစားမႈကလြဲလို႕...
ငါ့အတြက္ မိုးစက္ေတြက
ရန္ကုန္က ေႏြရာသီလို ပူလြန္းတယ္။
________
0 Comments:
Post a Comment