အခ်စ္ဆိုတာ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုျဖတ္ျပစ္တဲ့ တစ္ခါသံုးဘလိပ္ဓါးေလးေတြလား။
ငါနာက်င္ေနတယ္ ေနာက္ျပီး အားလံုးျပာေတြၾကေနတာပါပဲ။
အဲ့ဒါမင္းနားမလည္ခဲ့တာၾကီးေပါ့ မင္းမသိတာ အဲ့ဒိျပာမႈန္႕ေလးေတြက
ေအးခဲေနတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ မင္းေရာ ငါ့ကိုသတိရတဲ့အခါ Mocha ေတြမွာေသာက္ျဖစ္ေသးလား၊
ေခါင္းသြားေလွ်ာ္ျဖစ္ေသးလား။ အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ငါေခၚခဲ့တဲ့ နာမ္စား ၊ ေလးမွတ္မိေနေသးလား ။
မိုးေရထဲမွာေလွ်ာက္သြားျဖစ္ေသးလား။ ငါမင္းနာမည္ကို အၾကယ္ၾကီး ခ်ေရးပစ္လိုက္ျခင္တယ္ ။
ဒါဟာ ကံတစ္ပါးကို က်ဴးလြန္ရာေရာက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါ့မွာေျဖစရာ တရားေတြမရွိခဲ့ဘူးဆိုပါေတာ့။
နာက်င္မႈေတြက ထံုလာတဲ့အခါ ငါ မိုးေရေတြၾကားက မင္းႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက အလြမ္းေတြျဖစ္လာတယ္။
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားလိုက္တယ္ အဲ့ဒိအခါ ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္အကုန္လံုးက မင္းျဖစ္သြားတယ္ ။
အဲ့ဒိတုန္းက မင္းသတိထားျပီး ဘယ္ဘက္မွာ ေနခဲ့တာကို မွတ္မွတ္ရရသတိရတယ္ ၊
ငါက သရဲေဘာေၾကာင္ခဲ့ပါတယ္။ ငါတို႕ ေတြက သိပ္အေရးမၾကီးဘူးဆိုတဲ့ အခ်စ္အေပၚမွာ ဘဝ တစ္ခုေဆာက္မိၾကတာ ။
အခုေတာ့ ဟိုးတုန္းက ဂစ္တာေလး က အရင္ကထက္အသံေကာင္းလာတယ္ ၊ ငါလဲအရင္ကလိုမဟုတ္တဲ့ သီခ်င္းေတြတီးျဖစ္တယ္ ။
မိုးေရေတြထဲမွာပဲ ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီး အရည္ေတြေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ ေနာက္ျပီးေအးခဲသြားတယ္ ။
အခ်ိန္ေတြၾကာေပမဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီးက အခုထိ စိုရႊဲေနေသးတယ္ ။ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ငါ့အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ
သူမမ်က္ခံုးေပၚက Tattoo ေလးဆိုလဲ သူမရယ္ေနမွာ ယံုၾကည္ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္ဘာမွမပက္သက္ေတာ့ေပမဲ့ အလြမ္းေတြကို စနစ္တက် ေမြးျမဴျပီး စနစ္တက်အသဲကြဲတက္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
အဲ့ဒိအႏုပညာ ဆန္ဆန္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြကို ထိုင္သတိရေနတက္ပါတယ္။
ဒီကိစၥေတြကို သူမ မသိေစျခင္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သိလဲသိသြားေစျခင္တယ္၊ ဒါဟာ ကံတစ္ခုခုကို
ခ်ိဳးေဖာက္ရာေရာက္လဲ ကၽြန္ေတာ္ တရားနဲ႕ ေျဖႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေအာင္ျမင့္ျမတ္
ညေန ၄း၁၃ (July 12 2012)
0 Comments:
Post a Comment