မိုးစက္ပြင့္ေလးရဲ႕ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္း

Posted by AungMyintMyat

ကၽြန္ေတာ့္ခႏၵာကိုယ္ေပၚ သူတို႕ခုန္ဆင္းလာတုန္းက
ခပ္စိမ့္စိမ္နာၾကင္မႈေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။
မိုးစက္ေလးေတြလိုပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္တန္ရင္ အေငြ႕ျပန္မယ္ ျပန္ရြာခ်မယ္။
တိမ္ေလးလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလြင့္ျပန္ေနမယ္။
ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြမွာ ညစ္ၾကယ္ၾကယ္နဲ႕ စီးဆင္းေနမယ္။
ပင္လည္တစ္ခုလို လႈိင္းေလေတြနဲ႕ တည္ျငိမ္ေနမယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အျဖဴေရာင္ဆိုတာထက္
မိုးစက္ေတြလိုအၾကည္ေရာင္ပါ
ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္က ပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ယ္သခဲ့တာ .....။
လူတစ္ခ်ိဳ႕အေပၚ ခပ္စိမ့္စိမ့္ရြာခ်ဖူးယံုက လြဲလို႕
ဒီထက္မပုိခဲ့ပါဘူး။
မိုးစက္ပြင့္ေလးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စာမ်က္ႏွာက
အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနခဲ့တာ...။

0 Comments:

Post a Comment

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။