ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတီးခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးျပတ္မွာေၾကာက္ေနေသးတယ္။
ဟုတ္တယ္ သံဇဥ္လွလွေလးေတြထြက္လာဖို႕ကို ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရင္းႏွီးရမယ္ဆိုရင္ သိပ္သဘာ၀မၾကဘူး။
ကဲဒါဆို ဒီၾကိဳးက ျပတ္မွာေသခ်ာေနျပီလား? (ဟင့္အင္း)
ဒါဆို ၾကိဳးက မျပတ္ဘူးေရာအာမခံမလား?(ဟင့္အင္း)
ဒါဆိုဘာၾကီးလဲ... ေျပာပါ ဘ၀ဆိုတာဘာၾကီးလဲ။
ေျမြေဟာက္တစ္ေကာင္နဲ႕ရင္ဆိုင္ေတြ႕ခဲ့တယ္ ၊မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပတယ္။
သူ႕ညိဳ႕ခ်က္ထဲမွာခ်ာခ်ာလည္ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားတယ္မသိ
တစ္စကၠန္႕...ႏွစ္စကၠန္႕...သံုးစကၠန္႕...
ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕ေလးေတြမွာ ဘ၀တစ္ခုစာ သာယာခဲ့ပါတယ္။
သူက ကမၻာၾကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္လို႕ ထြက္ေျပးတယ္။ ကမၻာၾကီးကေတာ့ သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္တယ္
ဒီလိုနဲ႕ လေရာင္ဟာ ရက္သံုးဆယ္မွာ ၂ၾကိမ္သာ ကမၻာၾကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာလႊဲခြင့္ရေနတာေပါ့ကြယ္...
ကဲကဲ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ ကေလးတို႕လဲမွတ္ထားၾကပါ ဘ၀ဆိုတာ သူ႕ဟာသူသာ
ေသာက္သလြဲျဖစ္ေနတဲ့ဟာၾကီးပါ တျခားဘာတန္ဖိုးမွမရွိပါဘူး။
သူကနာမည္ၾကီး? ေအာ္သိျပီ အုပ္ဂူနံပတ္ဘယ္ေလာက္မွာလဲ....
ေတြ႕လား ကၽြန္ေတာ္က အျမင္ကတ္ဖို႕ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အရြဲ႕တိုက္တက္တာ။
အနာဂတ္ကိုယံုၾကည္မႈရွိပါသလား(တဲ့)
ေအာ္ မသိလို႕ ယံုၾကည္႕မႈမွာေရာ အနာဂါတ္ရွိပါသလား[-]
ခြပ္... (ဆြဲထိုးလိုက္တယ္)။
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အနာဂါတ္အေၾကာင္းမေျပာပါနဲ႕။
ဆက္ေရးစရာက ကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနပါျပီ
ခက္ေနတာက ႏွလံုးသားၾကီးကခုန္ေနတာ
အသက္ရွင္ရတာ လဲပင္ပန္းတယ္...
အသက္ရွဴရတာ လဲပင္ပန္းတယ္
ယိုင္နဲ႕နဲ႕ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ မွန္ေဘာင္ေလးထဲမွာ
အသက္ရွင္ရတာထက္စာရင္ တစ္ခါထဲေသသြားတာက ပိုေကာင္းဦးမယ္
ငါးေလးေတြကို ခ်စ္လြန္းလို႕ မေမြးျမဴခဲ့တာပါကြယ္။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတုန္းက တစ္ခုခုကုိဖန္တီးခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္ေသသြားတဲ့တစ္ေန႕မွာ ထိုအရာေလးက်န္ရစ္ေနခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးဒိုင္ယာရီစာေၾကာင္းေလးကို အလိုမတူစြာ ပုဒ္မခ်ခဲ့ရတဲ့ေန႕တုန္းက
ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ဆံုးရႈံးခဲ့တယ္ မငိုၾကပါနဲ႕ . . . .
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္မက်န္ရင္ေတာင္ အလံေတာ့ထားခဲ့မယ္
တစ္မိုးေသာက္ရဲ႕ အာရုဏ္ေအာက္မွာ ညွိးငယ္စြာ ထြန္းလင္းခဲ့ရဘူးပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈကိုလြယ္လြယ္ကူခံရတယ္တဲ့မယံုဘူးလား
ကၽြန္ေတာ္စကားေျပာလဲ ကူးစက္လြယ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္စာဖတ္လဲ ကူးစက္လြယ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္က ပတ္၀န္းက်င္အေပၚလိုက္ျပီး အလိုမတူစြာေျပာင္းလဲတက္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္လဲ နားမလည္....။
ေသရတာပင္ပန္းပါတယ္..... ဒါေပမဲ့ ဒီခႏၵာၾကီးကိုအသစ္လဲဖို႕ပဲ
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသခ်င္ပါေသးတယ္။
အမွန္ကိုျမင္ခဲ့ေသာ္လဲ အျမင္မမွန္ႏိုင္ေသးေလေတာ့
ဘ၀ဟာ အလင္းေရာင္ တိုးမေပါက္ေလာက္ေအာင္
ေမွာင္ ေပ တာ ေပါ့ . . . . ။
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ပါ
မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ေတြကို ျပံဳးျပကာ
ပက္လက္ အိပ္စက္ေနပါတယ္။
တစ္ခုခုဆံုးရႈံးမွ ေနသာထိုင္သာရွိတာ(တဲ့)
မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ ကအရာရာကို ျပန္လည္႕ခ်င္ေနတာ
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ရယ္လို႕ရွိေနတာကို ျပန္ျပင္လို႕မရေသးလို႕....။
ဟုတ္တယ္မဆိုင္ဘူး ဘယ္သူနဲ႕မွမဆိုင္ပါဘူး
ဘာၾကီးလဲ နားမလည္ဘူး။
ညစ္ၾကယ္ၾကယ္ ညီမေလးကိုပဲသတိရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚက ကၽြန္ေတာ့ အရင္ေကာင္မေလးနံမယ္ကို
မွားယြင္းကာ ဗက္တီးရီးယား (တဲ့)....
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သူေျပာမွ သတိထားမိတယ္
တကယ့္ ေရာဂါပိုးတစ္မ်ိဳးပါ ခက္ခက္ခဲခဲကုသေနရတယ္...
ေစာနက ေျပာသလိုပဲ ငါးေလးေတြကိုခ်စ္လြန္းလို႕ မေမြးျမဴခဲ့တာပါ။
ျပီးသြားပါျပီ ဟုတ္တယ္ေလ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ်ာက္ေရးေနတာပါ
ဘာျဖစ္လို႕လဲဟုတ္လား.... ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒါကုိ မသိေသးဘူး။
ထားပါေလ အခုက ျပီးေနျပီဆိုမွေတာ့ ပုဒ္မခ်လိုက္ပါတယ္ ။
Posted by
AungMyintMyat
0 Comments:
Post a Comment