ေျမမႈံေလးေတြအထိ ရိုင္းစိုင္းစြာရင္ခုန္ေနရရင္ေတာ့ျဖင့္
ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတြ ကေရာ ျဖစ္ဦးမွာလား
ဘာျဖစ္ပါသလဲ... ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘ၀ မလို႕လဲ
အစြမ္းကုန္ေအာင္လဲရဲျပီ . . . အစြဲကုန္ေအာင္လဲ ရမ္းျပီ။
ေတာင္စြယ္ေနကြယ္သတ္ေစဆိုပဲ အေျပာကေတာ့ေကာင္းတယ္
ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္တာျမင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ေန႕
မ်က္ႏွာေပၚ အနီေရာင္ ေစးကပ္ကပ္ ေသြးေတြၾကလာျပီး
ေျမၾကီးေပၚငါ့ေခါင္းၾကတဲ့ေန႕...
အသက္ရွင္လွ်က္ မာဆိုးေျပာတဲ့ ေနာက္ဆံုး၇စကၠန္႕မွာ
ဘ၀နဲ႕ခ်ည္ကာ သာယာခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခုခုကို ဆံုးရႈံးရမွာေၾကာက္တယ္
ေနာက္ေၾကာက အထိုးခံရမဲ့ဓါးကိုေၾကာက္တယ္
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေတာၾကီးေမြေဟာက္လိုေကာင္နဲ႕ ရင္ဆိုင္မေတြ႕ခ်င္ဘူး
က်ားၾကီးဆင္ၾကီးေတြမဖမ္းႏိုင္လဲ တီေကာင္းေလးဖမ္းျပီး ငါးမွ်ားႏိုင္ရင္ျဖစ္တယ္
ေအာ္ အခုေတာ့ေရခ်ိဳးျပန္ျပီေျပာမလို႕လား
ကၽြန္ေတာ္ အေစာၾကီးထဲက ငါးလာမွ်ားတာမွမဟုတ္ပဲ။
ပံုျပင္ထဲက ေျမေခြးက ေတာ့ ဘာေျပာမလဲမသိ။
မိုးေတြ မႈိခ်ိဳးျမစ္ခ်ိဳးရြာတဲ့လက ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေမြးခဲ့တာ(တဲ့)
ေနမင္းၾကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ကြယ္လုကြယ္ခင္ကေပါ့. . . ။
ေသခ်ာတာေတာ့ ေလာကၾကီးကို အလင္း ေရာင္ေပးဖို႕ ေနေနသာသာ
ကၽြန္ေတာ့္ အနာဂတ္မွာေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ထြန္းလင္းဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့သူပါ
မုန္တိုင္းေတြ နဲ႕ေလျပင္းေတြ တိုက္ေတာ့လဲ
တလူလူေနခြင့္ရတာေပါ့(တဲ့)[*]
ကိုယ္က အလံတစ္ခုလိုမေပါ့ပါးခဲ့သူပါ
([*]=ကိုေတဇာ လေရာင္လမ္း အတိုးဆံုးကဗ်ားမ်ားမွ)
Posted by
AungMyintMyat
0 Comments:
Post a Comment