လူေတြကအရူးေတြပဲ...
ခပ္တည္တည္ႏွင့္ေျပာေနသည္...။
လူကေတာ့ေခါင္းေပၚမွာ
ေကာ္ဖီမစ္အထုတ္ၾကီးကိုေဆာင္းထားျပီးေျပာေနသေပါ့..။
ေအာ္...
အရူးေတြအရူးေတြ တဲ့...။
ပါးစပ္ပိတ္...။
တိတ္ငါစတိုင္နဲ႕ငါရူးတာ...။
ဟဟ ဟိုလူဇူးဇ္ နတ္မင္းၾကီးကသနားဖို႕ေကာင္းတယ္ကြာ...။
ေဆာ့ခေရးတီးေရာဘာမွမထူးဘူး..။
အလကားငေၾကာင္ေတြ...။
အိုင္ေဆး ကိုနတ္ေဆး တကယ္ေတာ့ခင္ဗ်ားလဲရူးေနတာ...
(အိုင္ပီေအာင္သင္းမွ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္သို႕ေျပာေသာေလသံျဖင့္)..။
ေအးေအး ငါသိပါတယ္ကြာ...။
ေတာေတာင္လူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ
သူၾကီးျပင္းခဲ့သည္...
ဟိုးအေ၀းဒီေတာင္တန္းၾကီးႏွစ္ခုေက်ာ္ရင္
လူေတြေနတဲ့ျမိဳ႕တစ္မ်ိဳ႕ရွိတယ္ဟ
(ငွက္ကေလး၂ေကာင္တီးတုိးေျပာေနခ်င္း)
အဲဒိျမိဳ႕မွာငါတို႕လိုငွက္ေတြကိုေရႊေလွာင္အိမ္ထဲမွာေမြးထားတာကြ..
အစာလဲမွန္မွန္စားရတယ္ မိုက္သဟ။
သူနားစြန္နျဖားၾကားလိုက္ရသည္...ထိုစကားေျပာသံကို...
ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္ေတြကိုသူအေတာ္ေလးအားၾကေနမိသည္..။
သူ၏အသံမွာသာယာ၏အေတာင္အလတ္ေတြကအေရာင္စံု၏..
သူ႕ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနတက္၏...။
ငါတစ္ေန႕ၾကရင္ ေလွာင္အိမ္ထဲကလူေတြအခ်စ္ခံ
ရမဲ့ငွက္ကေလးျဖစ္ရမယ္...။
သူ႕မိဘေတြကြယ္လြန္ျပီ...။
သူ႕မွာေမြးခ်င္းမရွိ...။
သူ႕ဘ၀သူစတင္ရျပီ....။
သူဆံုးျဖတ္သည္..။
ထိုေတာင္ေတြကိုေက်ာ္လြန္ျဖတ္ျပန္ကာ
လူသားေတြစီခရီးႏွင္ေလျပီ....။
ျမိဳ႕၏စားေသာက္ဆိုင္ထဲတြင္လူမ်ိဳးစံုစားေသာက္ေနၾကသည္...။
ေလွာင္အိမ္ထဲတြင္ ထူးဆန္းငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိသည္...။
သူယံုၾကည္ခဲ့ေသာဘ၀မ်ိဳးႏွင့္လံုး၀ခ်ားနားေနေၾကာင္း
လြတ္ေျမာက္ခ်င္မိသည္...သို႕ေသာ္အျပန္လမ္းကမရွိ..
သူေကာင္းကင္ေပၚတြင္ေနာက္ဆံုးျပန္သန္းေနခဲ့ေသာခရီးကို
ျမင္ေယာင္ကာတမ္းတေနမိသည္...။
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့...ငါျပန္လြတ္ေျမာက္မွာပါေလ...အားတင္း၏..။
ထိုတခ်ိန္ခ်ိန္ကို...ေရာက္ရွိခဲ့၏....ထိုအခ်ိန္တြင္ဆိုင္တြင္းလူႏွစ္ေယာက္
ရန္ထျဖစ္ရာမွ သူေလွာင္အိမ္ျပဳတ္ၾကျပီး ေလွာင္အိမ္တံခါးပြင့္ထြက္ခဲ့၏..။
ဆံုးျဖတ္သည္... ျပန္သန္းလာခဲ့သည္..။
သစ္ကိုင္းေပၚမွာနားေနခဲ့၏... ထိုအခ်ိန္တြင္ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္သူ႕အနီးျပန္သန္းလာခဲ့သည္...။
ဘယ္လိုတုန္းဗ်...ေရႊေလွာင္အိမ္ထဲမွာေနရတာအဆင္မေျပဘူးလား...။
သူစိတ္တိုသြားသည္ ထို႕ေၾကာင့္ေျပပါ့ဗ်ာ အစာလဲရွာစားစရာမလိုဘူး...။
အဆင္ေျပမွေျပပဲ...။
ထိုငွက္ျပန္သြားသည္...
သူအစာရွာဖို႕ျပင္သည္...
သူသည္အစာရွာမၾကြမ္းက်င္ပါ...
ထို႕ေၾကာင့္သူအစားအစာမ်ားကို၀၀လင္လင္မစားရပါ...။
ေလွာင္အိမ္ထဲမွာဆို ဇိမ္ရွိလိုက္သကြာ....။
အခုေတာ့ပင္ပန္းတယ္...။
ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္...။
သူဆံုးျဖတ္ျပီးေကာင္းကင္ေပၚျပန္တတ္လိုက္သည္...။
!Bang!(ဒိုင္း) {ေသနပ္သံ}
ရင္ဘတ္တြင္းျပင္းထန္ေသေ၀ဒနာျဖင့္
အျမင့္မွျပဳတ္ၾကလာခဲ့သည္...။
ေျမျပင္ေပၚေရာက္ခ်ိန္တြင္...ဘာမွမသိေတာ့..။
ထိုႏွင့္တခ်ိန္ထဲမွာပင္..ကၾကီးဆိုေသာေတာလိုက္မုဆိုးသည္
ခေခြးဆိုေသာငွက္ကေလးကိုသတ္လုိက္သည္...။
အေတာ္လဲ ခက္ တဲ့ေလာၾကီးပဲ....။
Posted by
AungMyintMyat
0 Comments:
Post a Comment