သစ္ရြက္အေၾကြတို႕၏ တိတ္ဆိတ္ခဲ့မႈမ်ား (၂)

ဇြဲ..။

ဒီေတာင္ကိုမေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ရင္လဲကိစၥမရွိပါဘူး။
လာပါ ဒီေတာင္ေအာက္မွာပဲ
အေျခခ်ၾကစို႕…။

အေမွာင္အတိ။

အရႈံးဆိုတာရွိတယ္
အဆံုးဆိုတာ က
ရွာမေတြ႕ ျဖစ္ေနတာ..။

ေပ်ာ္ရႊြင္မႈ။

ငါဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ
ေသေသခ်ာခ်ာ
မရွိခဲ့ရပါဘူးကြဲ႕…။

ဆံုးရႈံးသြားမႈ။

ေနာက္က်တယ္
ေစာတယ္
ရယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး
ဘဝကိုက အခ်ိန္မမွန္တာ…။

ပံုေသကားခ်ပ္။

ခင္ဗ်ားဟာ
လြတ္သြားခဲ့တဲ့ ငါးျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ၾကီးေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ လိုအပ္ျပီ..။

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။