ပစၥဳပၸန္ အေၾကာင္းခ်ေရးဖို႕ၾကိဳးစားေတာ့
အရႈံးခ်ည္းပဲထပ္ေနတယ္...။
ေလာေလာလတ္လတ္Blade ဓါး၀ယ္ဖို႕ပိုက္ဆံမရွိလို႕
ရွည္ထြက္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႕ပါးသိုင္းေမႊးပါးပါးရယ္
မေလွ်ာ္ျဖစ္ပဲပံုေနတဲ့အ၀တ္ေတြရယ္
အဂၤေတေအးစက္စက္ေပၚမွာအိပ္ရမဲ့ညေတြ။
ပါပီလြန္ေရ လဒေလာက္ေတာ့ငွက္တိုင္းလွတယ္ေျပာပါဦးလား။

ဘ၀ဆိုတာ နားလည္ဖို႕ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုမ်ားျဖစ္ေနမလားလို႕
အဓိပၸါယ္ထိုင္ျပန္ေနခဲ့တာ တစ္ဘ၀စာနာသြားတယ္..
နာမည္ကသာ "ဘ၀" ဘယ္နားက ၀ မွန္းမသိဘူး
ေလာေလာဆယ္ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ဗိုက္စာေနတာ...။

တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တခုခုျဖစ္တည္ခြင့္အျပင္
ဘ၀မွာ ေရေရရာရာရာ မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္မွာပါ
ဟုတ္တယ္ေလ တစ္ေနေန႕ေတာင္မဟုတ္ဘူး
အခုလဲ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုျဖစ္ေနတာပဲ။

ပိုက္ဆံအိပ္ထဲက ခ်လြင္ခ်လြင္ အသံၾကားရထဲက ဘတ္ေစ့အခ်ိဳ႕ရွိေနျပီ
ျမန္မာျပည္က ခပ္ေပါေပါ စီးကရက္က ဒီမွာေတာ့ အေတာ္တန္ဖိုးရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ့္အဆုတ္ထဲမွာ နီကိုဒင္းေတြလိႈင္လို႕။

အျမဲရွိေနတာမရွိျခင္းေတြပဲ(တဲ့)ဟုတ္လား .....
အဲဒိမရွိျခင္းေတြရွိေနတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က အျမဲရွိေနရတာလဲ
ေျဖပါ ေျဖစမ္းပါ ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႕ရွိေနရတာလဲ။

ေခါင္းရင္းမွာ အလံုး၂၀ေလာက္ေသာက္မွ 
အဆင္ေျပမဲ့ အိပ္ေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနတယ္
ဒီေလာက္အေအးဒဏ္မွာ
ဒီေဆးလံုးေလးေတြမွမကယ္ရင္
ကၽြန္ေတာ္ ေအးခဲေနေလာက္ျပီ...။

ေသျခင္းတရားက ပင္ပန္းတယ္ပဲထားဦး
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ေသမင္းလက္ထဲက
Joker တခ်ပ္က အရာရာေမ့ေလွ်ာ့ခြင့္ေလ
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆို အၾကိမ္တစ္ရာေလာက္
ေသလိုက္ခ်င္တယ္
ဟုတ္တယ္
တစ္ၾကိမ္ထဲနဲ႕ေတာ့ ေနာက္ေၾကာက
ဓါးဒဏ္ရာေတြကို ေမ့လို႕ရဦးမွာမဟုတ္ဘူး...။

ဒီတစ္ခါ အနာဂါတ္အေၾကာင္း လာေျပာရင္
-ီးပဲလို႕ဆဲလႊတ္မိဖို႕မ်ားေနျပီ
အခြင့္အေရးဆိုတဲ့စကားလာမေျပာနဲ႕
အဲ့ဒိဘ၀အာမခံခ်က္ဆိုတာေတြနဲ႕ လာမျမဴဆြယ္နဲ႕
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ေရးေနတာ ခါးကဓါးဒဏ္ရာကိုင္မိတိုင္း
အယံုမလြယ္နဲ႕ေျပာေနသလိုပဲ
တစစ္စစ္နာတယ္....။

ကမၻာေပၚမွာေအးစက္မႈက ဒီေလာက္ရက္စက္မွန္းမသိခဲ့ဘူး
ဒါေတာင္ေခါင္းမာျပီးမျခံဳဳတဲ့ အျဖဴေရာင္ေစာင္ကို
မ်က္စျပစ္ျပေနေသးတယ္
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့  ဆႏၵ မထားပါနဲ႕လား...။

ကတီပါဖိနပ္ကေတာ့ အခုထိစီးေနတုန္းပဲ
ေရႊထီးသာမေဆာင္းျဖစ္ေတာ့တာ
ဘ၀ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္
နားရြက္ေလး ကိုလံုဖို႕ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္
ၾကိဳးစားေနရတာ...။

ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ေသြးပူေနလို႕ေတာ္ေသးတယ္
ၾကာလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ေသြးေတြခဲသြားေတာ့မယ္
အားလံုးကို "မုန္း"တယ္လို႕ေအာ္မိေတာ့မလို႕
ေတာ္ေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ့္အမုန္းက
အဲ့ဒိထက္ျပင္းထန္ လို႕စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေနတာ။

ေအးခဲေနတဲ့အရပ္ေဒသ တစ္ခုထဲေသာေႏြးေထြးမႈေတြကို
ႏွလံုးသားထဲျမိဳခ်လိုက္တယ္
ဘ၀မွာ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပေနတာ။

0 Comments:

Author Profile

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။

Followers

Blog Archive

On Facebook

Creative Commons License The City Of Dream by AungMyintMyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.Based on a work at www.aungmyintmyat.net. Permissions beyond the scope of this license may be available at aungmyintmyat@aungmyintmyat.net.