[၁]
ကၽြန္ေတာ္မွာ အေရာင္မွိန္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္....။
အဲ့ဒါကိုကၽြန္ေတာ္ယူျပီး အခမ္းအနားတစ္ခုျပင္ဆင္လိုက္တယ္
ေနာက္ျပီးအခမ္းအနားေခါင္းစဥ္းမွာ အိပ္မက္မ်ား၏ဇာပနလို႕ေပးလိုက္တယ္။
အဲ့ဒိအခမ္းအနားမွာ ကၽြန္ေတာ္နာနာက်င္က်င္ငိုေကၽြးေနခဲ့တာကိုု ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရတယ္။
[၂]
ရာသီဥတုခပ္အံု႕အံု႕မႈိင္းကို အရမ္းၾကိဳက္တက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ေတာက္ပခြင့္ဆံုးရႈံးခဲ့လို႕
ငိုေကၽြးေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းသြားတယ္မွတ္လဲ။
တကယ္ပါ ကၽြန္ေတာ္မသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ျခားတစ္ဖတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားခဲ့တာ။
[၃]
ဘ၀ဆိုတာ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခု ထားပါေတာ့....။ အတိတ္တုန္းက ရခဲ့ဘူးတဲ့ ၁မွ၉ အတြင္းက
တန္ဖိုးတစ္ခ်ိဳ႕ပါမယ္ ေနာက္ျပီး ခဏခဏတြင္းဆံုးၾကတက္တဲ့ သုည ေတြအေၾကာင္းပါမယ္
ေနာက္ျပီး အေနာက္မွာေနလို႕မရတဲ့ သုညတစ္လံုးရဲ႕ ရာဇ၀င္ပါမယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဘ၀က အလိုလို
ျပည္႕စံုသြားတယ္။
[၄]
အမုန္းေတြကိုေတြ႕ေတာ့ ခါးထဲက တစစ္စစ္နဲ႕နာလာတယ္ ။
ေနာက္ေၾကာကို ဓါးခ်က္ေတြ၀င္လာေတာ့မွ သစၥာေဖာက္ခံရမွန္းသိခဲ့တာ
လံုး၀အျဖဴထည္ မဟုတ္ခဲ့ေတာင္ အတန္အသင့္ ရိုးသားခဲ့တာပါ....။
[၅]
ငယ္ငယ္က အေမဆိုျပတဲ့ မွားတဲ့ဘက္ကသီခ်င္းနဲ႕ ဘ၀ကိုသာယာျပစ္လိုက္တယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ (သို႕မဟုတ္) ဗလာ။
[၆]
အခန္းဆက္၀တၳဳေတြေခါင္းထဲေရာက္လာေတာ့ ဒုကၡေတြနဲ႕သာယာခဲ့ဘူးတဲ့အိမ္ေလးသတိရတယ္။
အလြမ္းေတြအေၾကာင္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တုန္းက သစၥာေဖာက္ခန္းမပါခဲ့ပါလား...။
[၇]
အရင္တစ္ခါ အရင္ေနရာမွာ ဟုတ္တယ္ေသခ်ာတယ္ ဒါ ဒီဂ်ာဗူး မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ အခုမွေတာင္တစ္ခုရဲ႕ ထိပ္ကေန ေကာင္းကင္ကို အၾကယ္ဆံုးၾကည္႕ခြင့္ရတာ။
[၈]
ငယ္ငယ္တုန္းက သက္တံဆိုတာကို အသဲအမဲလိုက္ရွာဘူးတယ္....
အရြယ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတြ႕လိုက္ရတာ သူဟာလဲခပ္မွိန္မွိန္ရွိေနတက္တာပဲေလ
သက္တံ့ကိုကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္ထိ ထြန္းထြန္းလင္းလင္း မေတြ႕ဘူးတာလဲျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။
[၉]
ပ်ံသန္းသြားတဲ့ငွက္ကေလးကိုလွမ္းေတြ႕ေတာ့ သနားတယ္
သူ႕မွာ အျမင့္ပ်ံေနႏိုင္ေပမဲ့ ေအာက္က အႏၱရာယ္ကိုေၾကာက္ေနရတာေလ။
အဲ့ဒါပဲ ကၽြန္ေတာ္က ပံုျပင္ထဲကစပ်စ္သီးခူးတဲ့ထဲက ေျမေခြးကိုေလွာင္တုန္းက
ကိုယ့္ကိုကိုမျမင္ေသးဘူး။
[၁၀]
မီးေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္နဲ႕ဒိုင္ယာရီခ်ေရးမယ္ တစ္ေန႕ေန႕ျဖစ္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္စာသားေလး
တစ္စြန္းတစ္စပါလာမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒါအမွန္တရားျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဘ၀ဆိုတာ ဇတ္သိမ္းေျပးၾကည္႕ရင္ သိပ္ထူးထူးဆန္းဆန္းတစ္ခုမွမရွိပါဘူးကြယ္။
အမွန္းတစ္ရားေတြသာ ရိုက္မယ္ဆိုရင္ ဇတ္သိမ္းခန္းမွာ
ဇတ္ေကာင္အကုန္ကို ဒါရိုက္တာေတြ စာေရးဆရာေတြ သတ္ျပစ္ဖို႕လိုလာျပီ
Happy Ending ဆိုတာက ဘယ္နားမွာမွရွာမေတြ႕တာခက္တယ္။
[၁၁]
Facebook က Life Box ကိုဖြင့္လိုက္တယ္ ဘာေလးမ်ားထြက္လားမလဲလို႕.....
ဘ၀ကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္တယ္ တစ္ခုခုထြက္လာမယ္မွတ္တာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ ျပာ.......။
[၁၂]
ဒီလိုရွိတယ္ ေသခ်င္းတရားမွာ ကိုယ္ပိုင္စီရင္ခြင့္ မရွိမရွိျငင္းခံုၾကမယ္ဆိုပါစို႕
အစြဲေတြမပါဘူးဆိုရင္ ရွိတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္....
ေနာက္ဘ၀ဆိုတာရွိမယ္ပဲထားပါဦး ေသျခင္းတရားမွာ အရသာအရွိဆံုးက
အရာရာေမ့သြားျခင္းေလ။
[၁၃]
ရယ္သံခပ္ၾကယ္ၾကယ္နဲ႕ မီးေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္ေလးေအာက္မွာ သာယာမႈတစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။
အတူေ၀မွ်ေသာက္သံုးခဲ့တဲ့ အေပါစား အရက္ေတြအတြက္ ကဲ ေနာက္တစ္ခြက္ဒီမွာ။
Cheers!

0 Comments:

Author Profile

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။

Followers

Blog Archive

On Facebook

Creative Commons License The City Of Dream by AungMyintMyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.Based on a work at www.aungmyintmyat.net. Permissions beyond the scope of this license may be available at aungmyintmyat@aungmyintmyat.net.