ဒီBlog ေလးကိုစေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္အေမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္စကားမ်ားရာကစတင္ခဲ့တာေပါ့..။ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကထင္ျမင္ခ်က္ေပးၾကတယ္..။ ။
လူမိုက္၊လူဆိုးအစအစရွိတဲ့မေကာင္းတဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပးၾကတယ္...။ ။
ထိုထင္ျမင္ခ်က္ေပးသူေတြကိုေရာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စကားမ်ားေနတဲ့လူေတြကိုေရာ..။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္အျမင္ကိုျပန္တင္ျပတာေပါ့...။
ကၽြန္ေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ဆိုတာရွိတယ္ဗ်ာ...၊ ။
လူဆိုတာကလဲ ကို႕ခံစားခ်က္ကိုေခါင္းေပၚရြက္ျပီး...
သူမ်ားခံစားခ်က္ကိုနားလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတက္ၾကတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္လဲ တခါတေလကို႕ခံစားခ်က္ကိုေရွ႕တန္းၾကည္႕မိပါတယ္...။
ေလာကေပၚမွာ စတင္အသက္ရွဴခဲ့တဲ့ရာက္တဲ့ေန႕ကစျပီး
ကံဆိုတဲ့အရာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအႏိုင္ယူခဲ့တာ
အခုဆို၁၇ႏွစ္ျပည္႕ေတာ့မွာေပါ့...။
လူေတြကကၽြန္ေတာ္ခံစားခ်က္ကိုလစ္လွဴရႈခဲ့တာသည္းခံႏိုင္စြမ္းကၽြန္ေတာ့္မွာပါရွိတယ္.။ ။
ဒါမဲ့ကံၾကမၼာကပါလစ္လွဴရႈခဲ့တာေတာ့ကၽြန္ေတာ္မေၾကနပ္ဘူးဗ်ာ....။
ကၽြန္ေတာ့္ေနရာမွာ၀င္ၾကည္႕ေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို၁၇ႏွစ္လံုးလံုးေၾကြးေမြးေနရလို႕ဝြဋ္ခံေနရတယ္လုိ႕
မၾကာမၾကာေျပာတဲ့အေမ..။ ။
သူ႕မိသားစုနဲ႕သူကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိမရတဲ့အေဖ..။
ေလာကမွာကၽြန္ေတာ္ခံရအခက္ဆံုးအရာေတြကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူေတြဟာကၽြန္ေတာ့္ကိုရက္စက္ခဲ့တာကၽြန္ေတာ့္အတြက္..
၁၇ႏွစ္ျပည္႕ေတာ့ပါမယ္..။
ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လူေတြကိုမခ်စ္မိေအာင္ေနတာအျပစ္လားဗ်ာ...။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႕ၾကိဳးစားရတာပင္ပန္းလိုက္တာဗ်ာ..
အင္းေလမုန္းဖို႕ၾကိဳးစားတာလဲပင္ပန္းတာပဲ..
အခ်စ္ဆိုတာလည္းအတၱတစ္မ်ိဳးပဲေလ၊
အတၱဆိုတာမုန္းဖို႕လည္းမလိုသလို တက္မက္ဖို႕လည္းမလိုပါဘူး၊
အသံုးခ်ဖို႕မလိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာအဲဒိအတၱကိုအသံုးခ်လိုက္၊
ျပီးရင္သူ႕ေနရာသူျပန္ထားလိုက္ရံုပဲေပါ့။
အဲဒိလိုမဟုတ္ဘဲ..အခ်စ္ဆိုတဲ့အတၱၾကီးကိုသြာေလရာရာ
လည္ပင္းမွာဆြဲျပီးယူသြားရင္အရူးနဲ႕တူေနမွာေပါ့.။
ကၽြန္ေတာ့္မွာကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့အိပ္မက္ေတြရွိတယ္....။
ကၽြန္ေတာ့္အတြကေတာ့
တခါတရံမွာအိပ္မက္ေတြဟာအလိုလိုေနရင္တန္ဖိုးၾကီးေနတက္ပါတယ္။ ။
ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွဴေနတဲ့အဒိကအေၾကာင္းအရင္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကနာၾကည္းမႈေတြအတြက္
ျပန္ေပးဆပ္ေစဖို႕ပါပဲ...
Nasa ကလကမၻာေပၚသြားျပီး...
လူေတြအတြက္ ေလ့လာမႈေတြျပဳလုပ္ေစတဲ့
အကာသယာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့...။
သူဆိုဘာမွမေသခ်ာတဲ့လမ္းအတြက္ သူ႕အသက္သူရင္းႏွီးျပီးလူသားေတြအတြက္ေလ့လာေနခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ထိုအာကာသယာဥ္မႈးက + နဲ႕ - ကြာသလိုကြာခ်ားပါတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့လူေတြကိုကၽြန္ေတာ့္အတြက္အာကာသေပၚကိုလႊတ္ခ်င္ေနတဲ့လူမ်ိဳးပါ...။
ကဲဒါဆိုကၽြန္ေတာ့္ကိုဘယ္သူေတြကဒီစိတ္ဓါတ္ကိုေပးအပ္ခဲ့တာလဲ.......။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုကံၾကမၼာဆိုတဲ့အရာကေပးအပ္ခဲ့တာေပါ့
.................xxxxxxxx.......................................
ကၽြန္ေတာ့္အေမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္စကားမ်ားရာကစတင္ခဲ့တာေပါ့..။ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကထင္ျမင္ခ်က္ေပးၾကတယ္..။ ။
လူမိုက္၊လူဆိုးအစအစရွိတဲ့မေကာင္းတဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပးၾကတယ္...။ ။
ထိုထင္ျမင္ခ်က္ေပးသူေတြကိုေရာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စကားမ်ားေနတဲ့လူေတြကိုေရာ..။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္အျမင္ကိုျပန္တင္ျပတာေပါ့...။
ကၽြန္ေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ဆိုတာရွိတယ္ဗ်ာ...၊ ။
လူဆိုတာကလဲ ကို႕ခံစားခ်က္ကိုေခါင္းေပၚရြက္ျပီး...
သူမ်ားခံစားခ်က္ကိုနားလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတက္ၾကတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္လဲ တခါတေလကို႕ခံစားခ်က္ကိုေရွ႕တန္းၾကည္႕မိပါတယ္...။
ေလာကေပၚမွာ စတင္အသက္ရွဴခဲ့တဲ့ရာက္တဲ့ေန႕ကစျပီး
ကံဆိုတဲ့အရာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအႏိုင္ယူခဲ့တာ
အခုဆို၁၇ႏွစ္ျပည္႕ေတာ့မွာေပါ့...။
လူေတြကကၽြန္ေတာ္ခံစားခ်က္ကိုလစ္လွဴရႈခဲ့တာသည္းခံႏိုင္စြမ္းကၽြန္ေတာ့္မွာပါရွိတယ္.။ ။
ဒါမဲ့ကံၾကမၼာကပါလစ္လွဴရႈခဲ့တာေတာ့ကၽြန္ေတာ္မေၾကနပ္ဘူးဗ်ာ....။
ကၽြန္ေတာ့္ေနရာမွာ၀င္ၾကည္႕ေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို၁၇ႏွစ္လံုးလံုးေၾကြးေမြးေနရလို႕ဝြဋ္ခံေနရတယ္လုိ႕
မၾကာမၾကာေျပာတဲ့အေမ..။ ။
သူ႕မိသားစုနဲ႕သူကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိမရတဲ့အေဖ..။
ေလာကမွာကၽြန္ေတာ္ခံရအခက္ဆံုးအရာေတြကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူေတြဟာကၽြန္ေတာ့္ကိုရက္စက္ခဲ့တာကၽြန္ေတာ့္အတြက္..
၁၇ႏွစ္ျပည္႕ေတာ့ပါမယ္..။
ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လူေတြကိုမခ်စ္မိေအာင္ေနတာအျပစ္လားဗ်ာ...။
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႕ၾကိဳးစားရတာပင္ပန္းလိုက္တာဗ်ာ..
အင္းေလမုန္းဖို႕ၾကိဳးစားတာလဲပင္ပန္းတာပဲ..
အခ်စ္ဆိုတာလည္းအတၱတစ္မ်ိဳးပဲေလ၊
အတၱဆိုတာမုန္းဖို႕လည္းမလိုသလို တက္မက္ဖို႕လည္းမလိုပါဘူး၊
အသံုးခ်ဖို႕မလိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာအဲဒိအတၱကိုအသံုးခ်လိုက္၊
ျပီးရင္သူ႕ေနရာသူျပန္ထားလိုက္ရံုပဲေပါ့။
အဲဒိလိုမဟုတ္ဘဲ..အခ်စ္ဆိုတဲ့အတၱၾကီးကိုသြာေလရာရာ
လည္ပင္းမွာဆြဲျပီးယူသြားရင္အရူးနဲ႕တူေနမွာေပါ့.။
ကၽြန္ေတာ့္မွာကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့အိပ္မက္ေတြရွိတယ္....။
ကၽြန္ေတာ့္အတြကေတာ့
တခါတရံမွာအိပ္မက္ေတြဟာအလိုလိုေနရင္တန္ဖိုးၾကီးေနတက္ပါတယ္။ ။
ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွဴေနတဲ့အဒိကအေၾကာင္းအရင္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကနာၾကည္းမႈေတြအတြက္
ျပန္ေပးဆပ္ေစဖို႕ပါပဲ...
Nasa ကလကမၻာေပၚသြားျပီး...
လူေတြအတြက္ ေလ့လာမႈေတြျပဳလုပ္ေစတဲ့
အကာသယာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့...။
သူဆိုဘာမွမေသခ်ာတဲ့လမ္းအတြက္ သူ႕အသက္သူရင္းႏွီးျပီးလူသားေတြအတြက္ေလ့လာေနခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ထိုအာကာသယာဥ္မႈးက + နဲ႕ - ကြာသလိုကြာခ်ားပါတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့လူေတြကိုကၽြန္ေတာ့္အတြက္အာကာသေပၚကိုလႊတ္ခ်င္ေနတဲ့လူမ်ိဳးပါ...။
ကဲဒါဆိုကၽြန္ေတာ့္ကိုဘယ္သူေတြကဒီစိတ္ဓါတ္ကိုေပးအပ္ခဲ့တာလဲ.......။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုကံၾကမၼာဆိုတဲ့အရာကေပးအပ္ခဲ့တာေပါ့
.................xxxxxxxx.......................................
1 Comments:
နာက်င္ေပါက္ကြဲေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ခံစားခ်က္ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္။ ၾကိဳက္လို႔၀င္ဖတ္မိတာ ႏွစ္ခါလံုးပါဘဲ။
Post a Comment