အဲ့ဒိညေနက သူအေတာ္ေတာ္ေပါ့ပါးေနခဲ့တာေပါ့ AD 2010 ကို
သန္းေျခာက္ေထာင္လံုး အနည္းဆံုးေတာ့အသံတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕
ရင္ခုန္ခဲ့မဲ့ညေနခင္းတစ္ခုေပါ့။ အဲ့ဒိတုန္းက
သူရယ္၊ျပည့္ျဖိဳးေအာင္ဆိုသူရယ္၊ရဲသူဆိုသူ ရယ္အပါအဝင္
ကိုေအးမ်ိဳး၊ကိုမင္းမင္းတို႕အရက္ေသာက္ဖို႕ တာဆူေနၾကျပီ။တစ္ခါက ကိုမင္းမင္း
ေမြးေန႕တုန္းက အဲ့လိုလူစုလူေဝးနဲ႕ေသာက္ဘူးတယ္။အသံေတြညံျပီး
ဟာဘာေျပာေကာင္းမလဲပြဲေတြၾကမ္း ဥၾသေတြ ဆြဲတဲ့လူကဆြဲနဲ႕။ ကိုမင္းမင္း ကေတာ့
ေမြးေန႕မေရာက္ခင္၃၆၄ ရက္ အလိုကေန ေမြးေန႕ေက်ာ္၃၆၄ ရက္အထိ အရက္ကို
အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးျပီးေသာက္ပါတယ္။ သူ႕ေမြးေန႕တစ္ရက္ထဲကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ
လူေတြစုျပီးမူးၾကတာေပါ့။ ေနာက္၁လေလာက္အထိ ကိုမင္းHappy Birthday
လိုက္ေနာက္ရင္ မ်က္ႏွာၾကီးမဲ့ျပီးထြက္ေျပးေလာက္တဲ့အထိ အဲ့လိုဒုကၡေပးထားတာ။
ဒီလူေတြနဲ႕သူနဲ႕ရင္းႏွီးသြားပံုကလဲ အဆန္းသား၊ ရန္ကုန္မွာတုန္းက
လမ္းေတြ႕ရင္ေတာင္ ရယ္ျပရေကာင္းမွန္းမသိေအာင္ ေလာက္ပဲ သိတဲ့လူေတြ၊
ကိုမင္းနဲ႕ျပည့္ျဖိဳးေအာင္ဆိုသိေတာင္မသိဘူး။အခုလိုခင္သြားတာက
အႏၱရာယ္တစ္ခုကို အတူလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ကာ ဘဝတစ္ခုစီအတြက္ ခရီး အတူတူ
ထြက္လာခဲ့ၾကရာကေနခင္သြားၾကတာ
ခရီးရဲ႕ၾကမ္းတမ္းမႈတို႕၊လူသားျခင္းစာနာခဲ့မႈတို႕ေၾကာင့္သာ
သူတို႕ဒီေလာက္ရင္းႏွီးသြားတာ၊ အဖြဲ႕ထဲမွာကလဲ သူ႕ရူးသြမ္းမႈေလးေတြ သူ႕
အၾကင့္ေလးေတြနဲ႕ သူ ျပည့္ျဖိဳးေအာင္က ေတြ႕ကရာျခင္းကြင္းမွာ
ေတြ႕ကရာလူနဲ႕ျခင္းခတ္တက္တဲ့ေကာင္၊
ျခင္းခတ္ျပီဆိုသူ႕ေလမုန္တိုင္းတိုက္တာလဲခံရေသးတယ္၊
ျခင္းခတ္တာေတာ္ေတာ့လဲေတာ္ပါတယ္၊ရဲသူၾကေတာ့ Gamer အားေန Game
ေဆာ့ဖို႕ပဲၾကံစည္ေနတာ။သူကေတာ့ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးနဲ႕
အားေနဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ေကာင္။သူတို႕သံုးေယာက္ကေတာ့
အသက္တူေတြသိပ္မကြာလို႕လားေတာ့မသိဘူး၊ဝါသနာေတြတူၾကတယ္၊ ေတာင္ႏွစ္လံုးေလာက္
အတက္အဆင္းလုပ္ျပီးမွ ေရာက္တဲ့စာၾကည့္တိုက္က စာအုပ္အကုန္ကို
ဖတ္စရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္အတူငွားျပီးဖတ္ဘူးတဲ့ေကာင္ေတြ။ကိုမင္းကၾကေတာ့
Instrument အိုးကြဲ၊ အႏႈပညာမ်ိဳးရိုးကြ ဗိုလ္ကေလးသားကြလို႕ေျပာျပီး
လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ဂစ္တစ္လက္ကို
တစ္ေနကုန္ထိုင္တီး၊ဝါးဒုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းရွာDrumတီးတဲ့လူ၊သူ႕ Drum Skill ကေတာ့
လူအေတာ္မ်ားမ်ားခ်ီးမၾကဴးပဲမေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို
ေကာင္းတာ။ကိုေအးမ်ိဳးကၾကေတာ့ဆံပင္ညွပ္ဆရာ၊အားေန
ဟိုနားတိဒီနားညွပ္ကိုသူသာမရွိရင္
တစ္ဖြဲ႕လံုးခ်ီးဗူးဆံပင္ပံုစံနဲ႕ျဖစ္ေနၾကမွာ။ အဲ့တစ္ဖြဲ႕လံုးဟာ
ရင္ခုန္စြာနဲ႕ႏွစ္သစ္ကိုၾကိဳဆိုဖို႕ ခ်က္ျပဳတ္သူကျပဳတ္ ေတာင္ေတြေက်ာ္ျပီး
အရက္ပုလင္းေတြသြားဝယ္တဲ့ေကာင္ကသြားဝယ္၊အေတာ္အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့December 31
ရက္။ပုလင္းသံေတြဗူးသံေတြနဲ႕ ဘယ္သူမွမစခင္ သူတို႕လူအုပ္ကမူးႏွင့္ေနျပီ၊
ေအာ္ဟစ္ေနျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ဖတ္ေတြနမ္း လမ္းေဘးထြက္သီခ်င္းဆိုနဲ႕
အေတာ္ေသာင္းၾကမ္းလိုက္ၾကတယ္။ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးေနတဲ့ December
သံုးဆယ့္တစ္ရက္ရဲ႕ ျမဴေတြၾကေနတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ အက်ၤ ီေတြ ခၽြတ္ျပီး Guitar
တီးေနတက္တဲ့ လူတစ္စုေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ပါတယ္။
AD2010 မွာေတာ့ သူတို႕အခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အခ်ိန္ေတြ
မရွိသေလာက္ရွားပါးခဲ့ရတယ္။ျပည့္ျဖိဳးေအာင္က
အရင္ဆံုးအေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္မာမာမေပးပဲ ဘုန္းၾကီးဝတ္သြားတယ္၊ ဆက္ဆံေရးက
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ခဲ့သြားတယ္။ ကိုမင္းမင္းကေတာ့ပံုမွန္ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕လက္ငါးေခ်ာင္းမျပည့္တဲ့ လအပိုင္းအျခားေလးထဲမွာ သူတို႕ ကိုယ္စီ
အေရာင္မွိန္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြကို ထုတ္သိမ္းျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္၊
အရင္ဆံုးျပန္သြားသူက ရဲသူ၊ ေနာက္ သူ ၊ေနာက္ကိုမင္းမင္း၊
ေနာက္ျပည့္ျဖိဳးေအာင္၊ကိုေအးမ်ိဳးကေတာ့ အေစာထဲက
ခပ္စိမ္းစိမ္းေနတက္သူပါ၊သူတစ္ေယာက္ပဲ
တျခားတစ္ေနရာဆက္ထြက္မယ္ဆိုျပီးက်န္ရစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီအတိတ္ေလးက ပံုမွန္ဆိုဒီလိုနဲ႕အဆံုးသတ္သြားမွာပါ၊ထူးျခားမႈတစ္ခုက
AD2011 ရဲ႕ January မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ျမဴေတြေဝေနတဲ့ေတာင္ထိပ္မွာ
လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ပစၥဳပၸန္ထက္ အတိတ္ပိုဆန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ အနာဂါတ္တစ္ခုကိုကိုင္ျပီးေတာင္ထိပ္မွာ
ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အရင္လိုေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးမရွိပဲ
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းေနတဲ့ေတာင္ထိပ္မွာ အရင္တုန္းကလိုေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး
ကင္းမဲ့သြားတဲ့ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။သူဟာ
မၾကာမၾကာဒီေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။တစ္ခါတုန္းက
ျဖစ္ရွိခဲ့တဲ့ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးကို အေသအခ်ာသိမ္ထားခဲ့တဲ့
လူတစ္ေယာက္အျဖစ္သူရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕တစ္ခါက
ေနညိဳတိမ္ေတာက္ခ်ိန္ေတြမွာ
ဝါးလံုးေတြနဲ႕အတူတူေဆာက္ဘူးေသာခံုတန္းရွည္ေပၚအတူထိုင္တက္တဲ့
ညီအငယ္ဆံုးတစ္ေယာက္ သူတို႕ကိုသတိရေနေၾကာင္း သူတို႕သိေကာင္းသိေနႏိုင္ပါတယ္။
ကိုမင္းမင္း၊ရဲသူ၊ျပည့္ျဖိဳးေအာင္၊ကိုေအးမ်ိဳး၊ တစ္ခါကသူငယ္ျခင္း၊ညီအကိုထက္ပိုခဲ့ေသာ၊အကိုမ်ားသို႕အမွတ္တရ။ -ေအာင္ျမင့္ျမတ္-
0 Comments:
Post a Comment