လြင္ျပင္ၾကယ္ဟိုုဘက္စြန္းက ဒ႑ာရီ 
ပံုုျပင္ထဲက  စံေပ်ာ္ရာ ဘံုုေဆာင္နန္းမ်ား 
ယံုုၾကည္စြာငါရွာေဖြဆဲပါ.....။(လိပ္ျပာ-အယ္ျဖူ)


ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ဘယ္အသင္းမွာ ကစားေနလဲမသိခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္ပါတဲ့အသင္းက ၁ဂိုုးသြင္းသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က သြင္းတာမဟုုတ္ပါဘူး ဂိုုးသြင္းျပီး သူဝမ္းသာသြားတဲ့မ်က္ႏွာကိုု ၾကည္႕ျပီးကၽြန္ေတာ္ သိလိုုက္တာပါ။ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္လိုု႕သာေျပာရတာပါ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုုပဲ ညေနဘက္ဆိုု သူမ်ားေတြ ေဘာလံုုးကန္တာလာ ၾကည္႕တက္တယ္ ေနာက္ျပီးကၽြန္ေတာ္သေဘာၾကတဲ့ ကစားသမားေရြးျပီးသူ႕ ကစားပံုုေတြ ထိုုင္ၾကည္႕ေနတက္တယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ရဲ႕အသင္းက ႏိုုင္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဇာတ္ေကာင္ ကေဘာလံုုးကစားတာအရမ္းမေကာင္းပါဘူး အမွားေတြလဲမ်ားတယ္ေပါ့။ အမ်ားမွားေနတာမဟုုတ္တဲ့အတြက္ျပသနာသိပ္မရွိပါဘူး။ သူတိုု႕အသင္းႏိုုင္ဖိုု႕မ်ားပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ရက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္က ကြင္းထဲမွာအေတာ္ေျခစြမ္းျပပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သူ႕အသင္းကကအမွားမ်ားေနတဲ့အတြက္ သူေျပာက္ေနတာေပါ့။
ဘာမွေတာ့မဆိုုင္ပါဘူး ဒီလိုုပါပဲ ဘဝက အမွားမ်ားတယ္။ မွားပိုုင္ခြင့္ရွိတဲ့ေနရာမွာ မွားတာပဲ။ မွားပိုုင္ခြင့္မရွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာၾကေတာ့ ျပသနာနည္းနည္းရွိတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုုဇာတ္ေကာင္ျဖစ္မလဲကၽြန္ေတာ္အရမ္းသိခ်င္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားေရာ ဘဝကိုု စိတ္ဝင္စားတယ္မလား?

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
မ်က္ခင္းျပင္ၾကီးက ဟိုုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္နဲ႕ သိပ္ေတာ့္လည္းေကာင္းလွတယ္မဟုုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ေရြးခ်ယ္မႈေတြအတြက္ေနာင္တရတက္သူတစ္ေယာက္လားမသိေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က
လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ ေရာေနရတာသိပ္မၾကိဳက္ဘူး ။ ညေနဘက္ဆိုု ပြဲၾကည္႕စင္က ႏွစ္ဘက္ရွိတယ္ တစ္ဖက္ကေနပူလိုု႕ လူမထိုုင္တက္ဘူး တစ္ဖက္ကေတာ့ လူေတြမ်ားတယ္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိ ခဲ့ရင္ေတာ့ အကုုန္လံုုးက လြယ္ကူခ်င္ခဲ့ၾကမွာပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ေနပူမွန္းသိတဲ့ပြဲၾကည္႕စင္ဘက္ကေနျပီး ေနရိပ္ထဲကလူေတြကိုုအားၾကေနတက္တယ္။ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနရိပ္တဲ့ ပြဲၾကည္႕စင္ဘက္ကိုုေျပာင္းထိုုင္ဖိုု႕မၾကိဳးစားမိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာတစ္ခုုက အဲ့ေနရိပ္ထဲက လူတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ လြတ္လပ္မႈကိုု ၾကည္႕ျပီးအားၾကေနမလားဆိုုတာကိုုေပါ့...။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ကၽြန္ေတာ္အားလံုုးစီကတစ္ခုုခုုလိုုခ်င္ခဲ့တယ္။ ဝန္ခံတာပါ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ကအေတာ္ေလာဘၾကီးတယ္။ အခုုၾကည္႕ေနတဲ့ေဘာလံုုးပြဲမွာ ဂိုုးတစ္ဂိုုးရဲ႕တန္ဖိုုးက သိပ္မၾကီးပါဘူး။ ကစားသမားေတြေတာင္ မ်က္ႏွာမပ်က္ပါဘူး။ဒီမွာ လိုုသလိုုဆြဲထားတဲ့ ကိုုယ္ပိုုင္ စဥ္းမ်ဥ္းေတြရယ္ နားလည္မႈေတြရယ္ေလာက္ပဲ ေနရာယူထားတက္ပါတယ္။ အားထုုတ္မႈသိပ္မပါေပမဲ့ အေပ်ာ္ေပါ့။
ဘဝမွာေတာ့အခုုဏ ေဘာလံုုးပြဲလိုုပဲ ကိုုယ္ပိုုင္ယဥ္ေက်းမႈေလးေတြနဲ႕ေပါ့။ကၽြန္ေတာ့္တစ္ဦးပိုုင္ဘဝမွာလဲ အႏိုုင္အရႈံးရဲ႕တန္ဖိုု႕ကအဲ့ေလာက္တန္ဖိုုးမရွိပါဘူး။ ေသြးေသြးတန္း အရႈံးေတြနဲ႕ ခပ္ခါးခါး အရက္ေတြေလာက္ပဲေနရာယူထားတယ္။အရမ္းစိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းေပမဲ့... အေပ်ာ္ေပါ့....။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

0 Comments:

Author Profile

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။

Followers

Blog Archive

On Facebook

Creative Commons License The City Of Dream by AungMyintMyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.Based on a work at www.aungmyintmyat.net. Permissions beyond the scope of this license may be available at aungmyintmyat@aungmyintmyat.net.