အခ်စ္၏အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္။
တကယ္ပါ ကမၻာေပၚမွာ 
အဲ့လိုၾကိဳးေနာက္တစ္ေခ်ာင္းရွိမယ္လို႕ 
ကိုယ့္ကိုကိုလိမ္ညာခဲ့ၾကတာ..။

The Definition of Love
Really, we lied our self 
that there will be 
a another knot like this.

တစ္ခုမကဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႕ေခါင္းငိုက္စိုက္
ဘဝထဲမွာညေတြကအေမွာင္သက္သက္
မင္းသိလား ငါ့အသက္ရွင္မႈတြကို
ငါက
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သြားေစခ်င္ခဲ့တာ..။

အခုေတာ့တြင္းဆံုးထဲမွာျပာၾကေနတာပဲ
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့ခ်င္းအားလံုးကို
လက္ခံရဲတဲ့စြမ္းအားတစ္ခုမွန္း
ငါသိခဲ့ျပီ။

အတိတ္ဆိုတာဦးေႏွာက္ရဲ႕
တစ္ေနရာမွာတစ္သက္လံုးရွိေနမဲ
့အခန္းတစ္ခန္းေပါ့ကြာ.. အခုေတာ့အလြမ္းေနာက္ခံပန္းခ်ီကားေလး
ရွိတဲ့အခန္းကိုငါမၾကာမၾကာဖြင့္ၾကည္႕ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္းကင္ နဲ႕ငွက္ေတြကလိုက္ဖက္တယ္ထင္ရေပမဲ့။
ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕အားစိုက္မႈအျပည္႕နဲ႕ မွျဖစ္ႏိုင္မွာ
ငါကိုက ပဲ့ေၾကြလြယ္ခဲ့ပါတယ္။


ဒီေန႕မိုးေတြရြာတယ္။လာမဲ့အေရွ႕ရက္ေတြမွာ မိုးစက္ေလးေတြကတဖြဲဖြဲၾကေတာ့မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရေတာ့မဲ့ မိုးစက္ေတြနဲ႕တူတဲ့အတိတ္ တစ္ခုက အခုေရစိုစုတ္ျပဲသြားခဲ့ပါျပီ။အဲ့ဒိစုတ္ျပဲသြားတဲ့ အတိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေစျခင္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကအစြဲ အလမ္းၾကီးသူတစ္ေယာက္ပဲေလ။
ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္ရျခင္း၏အရာရာကို တာဝန္ရွိခဲ့တယ္။အဲ့လိုပဲ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အရာရာကို သံသယရွိေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အနာဂါတ္ကိုသံသယရွိေနျပီ။ကတ္ကိုဘိန္း လို မြန္ရိုး လို ဘဝကို တန္ဖိုးျဖတ္ျခင္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အျမဲတစ္ခုခုနဲ႕ စီးေမ်ာေနခဲ့မိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးမွာ အသံေတြကိုနားအူလာတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္က ပဲ့ေၾကြလြယ္ပါတယ္။
မိုးေရထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခုလွလွပပစီးေမ်ာေျပာက္ကြယ္သြားတာ သတိထားမိလိုက္လား။ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္ေလ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အနာဂါတ္ေလ။အခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကမိုးစက္ေလးေတြကို ဘာသာမျပန္ပဲေငးေနတက္ျပီ။
မိုးေတြသည္းေတာ့မယ္ဆိုတာေတြးမိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေအးစက္စက္ႏိုင္လာတယ္။ မိုးစက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ကို ဘာမွမဟုတ္ရင္ေတာင္တစ္ခုခုခံစားမႈေပးေနၾကျမဲပဲ။တခ်ိန္တုန္းက ေရစိုစုတ္ျပဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္က်န္ မွတ္ညဏ္ေတြနဲ႕ အသက္ဆက္ရွင္ေနရတယ္။အသက္ရွဴသံေတြကို ကၽြန္ေတာ္နားအူလာျပီ…။
ကၽြန္ေတာ္Juneလေရာက္မွာေၾကာက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ September လေရာက္မွာေၾကာက္ေနတယ္။ အညိဳေရာင္ခ်ယ္ထားတဲ့ အဲ့လိုေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္က မထင္မွတ္ပဲ အနာဂါတ္ေျပာက္သြားတဲ့လူတစ္ ေယာက္အျဖစ္ျဖတ္သန္းေနရျပီ…။မိုးေတြရြာတိုင္း အတိတ္နဲ႕ပက္သတ္တဲ့ကဗ်ာေတြစာေတြကၽြန္ေတာ္ ေရးေနမိတယ္၊ မိုးေတြရြာတိုင္းလဲ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ဘက္ရင္အံုကေအာင့္လာတက္တယ္။ဒီကိစၥကိုဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ္ေပးမသိခ်င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ရည္းစားတစ္ေယာက္နဲ႕ျပတ္တိုင္းထီးေျပာက္တက္တဲ့ေကာင္မေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အတိတ္ကဇတ္ေကာင္ေတြမသိပါေစႏွင့္…။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပိဳလဲသြားခဲ့ပါျပီ။ အဲ့လိုပါပဲ ကၽြန္ေတာ္ကအရမ္းပဲ့ေၾကြလြယ္တယ္။

*စက္ဘီးကို စဦးတီထြင္ခဲ့သူ အေနနဲ႔
စက္ဘီးစီးျခင္းကို သင္ယူလို႔ရႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့သလို
ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ကို ယံုၾကည္တယ္။

ၿပီးေတာ့ စက္ဘီးစီးျခင္းဟာ
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတတ္ၿပီးခဲ့ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေမ့ႏိုင္ေတာ့တဲ့ပညာ ဆိုတာကိုေရာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ စက္ဘီးစီးတတ္ခ်င္တယ္။(ကိုေတဇာ -လေရာင္လမ္း)

*တရားနဲ ့ေတာင္ ေျဖလုိ ့မရခဲ ့ဘူး ၊၊ ငါ့ကုိ ငရဲအၾကီးၾကီးခ်ပစ္ပါကြယ္ ၊၊ - ဇာတိ -

Xတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႕သိနားလည္ ငိုေၾကြးဖို႕ ...(ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ - မေရရာဘူး)

Xတျခားလူရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနျပီ...
ငါ့ကိုနာၾကင္ဖို႕ေမးေနျပီ...
တကယ္ဆိုမင္းနဲ႕ငါမဆိုင္ေတာ့ဘူး.... တသက္လံုး (မီရာမိုရ္ -ေမွာင္ေသာညမ်ား)


Xႏွလံုသားမွာထားခြင့္မရွိေတာ့ ရင္လဲ
တစ္ခါခ်စ္ခဲ့ဘူးလို႕ဝမ္းသာတယ္....
မေမ့ႏိုင္ျခင္းနဲ႕ပဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္....(စိုင္းခမ္းလိတ္ -ေနရစ္ေတာ့ကြယ္ သြားေတာ့မယ္)

ကၽြန္ေတာ့္ကို၁ညတာတိုးခြင့္ျပဳပါ။ေရမေရာတဲ့ဒီမွာ အရပ္အေခၚ စပါးနွံအရက္အၾကမ္းကိုု ကၽြန္ေတာ္ ေရမေရာပဲခြက္အျပည္႕အေတာ္မ်ားမ်ားေသာက္ျပီဆိုထဲက ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အကုန္လံုးသိေလာက္ျပီ....။
တိုးတိတ္စြာ ကၽြန္ေတာ့္ကတိေတြေၾကာင့္ နာရီဝက္တိတိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကမ်က္ရည္ေတြ..။ထပ္ေျပာမယ္ နာရီဝက္တိတိေရခ်ိဳးခန္းထဲကမ်က္ရည္ေတြ။ ကၽြန္ေတာ္ လူစိတ္ေျပာက္ေအာင္မူးေနျပီ ။
အဲမေျပာက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရးမိတဲ့စာေလးကိုျဖစ္ႏိုင္ရင္သူမကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေစခ်င္တယ္။
ဒကာေလး ေအာင္ျမင့္ျမတ္ လက္အုပ္ေလးခ်ည္
ဦးပဇင္းဆိုတာလိုက္ဆို ကာေမသုမိစၥာစာရ ေဝးယမိသိၡါဝဠံ သမာဓိယာမိ။ (စာလံုေပါင္းမွားတာထက္ခင္ဗ်ားနားလည္ဖုိ႕အဓိက)
ကၽြန္ေတာ္ေပါက္ကြဲဖို႕ အဲ့လိုဆင္ျခင္တုန္တရားၾကီးက ေဖါက္ထြက္ဖို႕စဥ္းစားေနတာ။သူမအားခ်စ္ခဲ့ေသာအခ်စ္မွန္ပါလွ်င္အခ်ိန္မွီဘဝကူးရန္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသစၥာဆုိပါသည္အရွင္ဘုရားဆိုတဲ့
သစၥာကို ကၽြန္ေတာ္ဆိုမိေတာ့မယ္.။
ေသျခင္းတရားကိုထိုင္ေစာင့္ဖို႕အထိ ကၽြန္ေတာ္ၾကိမ္ဆိုခ်င္တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေၾကြျပားေတြက မကြဲဘူးဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကကြဲမႈနဲ႕ သူတို႕ကြဲသြားသင့္တာ ။ကၽြန္ေတာ့္လက္ကေတာ့နည္းနည္းကြဲသြားတယ္ထင္တာပဲ။
ထြန္းကိုတင္မကဘူး ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ထဲက ေအာင္ကိုပါမုန္းျပီ။ ဖ်က္ျခင္တိုင္းသာ တံုးတိျဖတ္ထုတ္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္ က ဘဲဥတစ္လံုးျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ သူမကၽြန္ေတာ့္ကိုေၾကာ္စားခဲ့သင့္တယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က
စြန္ေလးတစ္ခုနဲ႕တူေနတယ္။ အိမ္စာမျပီးတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေသြးရူးေသြးတန္းအဖ်ားမ်ိဳးကို ကိုယ္ေတြ႕ခံစားရေနတယ္။ ငါ တရားနဲ႕ေတာင္ေျဖလို႕မရခဲ့ပါဘူးကြယ္။ဘဝက လူေတြေျပာသလို မရွိတာေတြရွိေနတာခက္တယ္။
အခုEbook ကိုပိတ္လိုက္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ စတီဖင္ေဟာ့ကင္းကို မုန္းတယ္။ ေမးခြန္းေတြကိုမုန္းေနမိတယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ကၽြန္ေတာ္က အဲ့ဒိ ေအာင္ျမင့္ျမတ္ထြန္းဆိုတဲ့နာမည္ကို ဘာလို႕ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ဘာလို႕ျမင့္ျမတ္ပဲမျဖစ္ခဲ့ရတာလဲ။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကဘာလို႕ သူမကိုမပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာလဲ ကဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ေၾကကြဲလိုက္ရမလား။ အိပ္မက္မက္ေနတာေနမွာလို႕ လိမ္လိုက္ရမလား။
ဘုရားသခင္ကို ကၽြန္ေတာ္မုန္းေနမိတယ္။ေက်းဇူးျပဳျပီး ခင္ဗ်ားသာ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္တဲ့လူဆို ဆုေတာင္းေပးပါ ေနာက္ဘဝဆို ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုမ်ိဳးမၾကံဳပါရေစနဲ႕လို႕။ ျဖစ္ႏိုင္ရန္ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဘဝမွာ မာဆိုး ဆုေတာင္း ခဲ့ရသလို ျပန္သတိရဖို႕ဆုေတာင္းခဲ့မိမွာပဲ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရပိုက္ကိုပိတ္ေပးၾကပါ သူက သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ၾကားက မိုးေရစက္အတုေတြဖန္တီးေနတယ္။ အခုလဲကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေပၚကေရစက္ေတြရယ္ မ်က္ရည္ေတြရယ္ ႏႈတ္ခမ္းကေသြးေတြေရာကုန္ပီ။
ေက်းဇူးျပဳျပီး ေရပိုက္ကိုပိတ္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေရေတြက မနည္းေတာ့ဘူး။ေရတံခြန္ေလာက္ေသြးေတြစီးၾကေနတယ္လို႕ခံစားေနရတယ္။ခင္ဗ်ားတို႕ခံစားမိရဲ႕လား အဲ့လိုခံစာမႈမ်ိဳးကို။ ကၽြန္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့၆နာရီအထိ အသဲကြဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနတာ ။အဆိုးဆံုးအထိမျပင္ဆင္ထားမိဘူး။အား ဆူနာမီလာေနျပီ။အားနာဂစ္တိုက္ေနျပီ။အားငလွ်င္ၾကီးေတြလႈပ္ေနျပီ။ အဲ့လိုကိစၥမ်ိဳးအထိကၽြန္ေတာ္နားလည္ႏိုင္တယ္။ အခုဟာက ကၽြန္ေတာ္အားလံုးေျပာက္သြားတာ။ အဲ့ဒါလား အသည္းကြဲတာ
ေတာက္ ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကိုမုန္းေနျပီ။အခုထိေရပိုက္ကိုမပိတ္ေပးတဲ့လူေတြကိုေရာပဲ။ ေသခ်င္းတရားက ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးဆို ကၽြန္ေတာ္ ေပါက္ကြဲမဲ့ၾကိဳးကို ေစာျဖတ္မိမွာအမွန္ပဲ။ ေရးျပီ မင္းမွီခဲ့တဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္ဘက္က အသက္ထြက္လုမက ေအာင့္ေနတယ္။ ဘာလို႕လဲမသိဘူးဟာ နင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ေနမိတာ။ နင့္ဘဝအာမခံခ်က္ေတြအတြက္နင္ေပ်ာ္တယ္။ သူမွီခဲ့ဘူးတဲ့လက္ဝဲဘက္ရင္အံုကိုကိုင္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ပံုျပင္ထဲက ဒႆဂရိကိုေလးစားမိတယ္။ ဆင္ျခင္တံု တရားၾကီးနဲ႕ အခု
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနသလိုမ်ိဳး။ အခုေႏြေခါင္ေခါင္ၾကီးမိုးရြာသလိုမ်ိဳး။ ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာရဲ႕ အရႈံး၁ခုကို စိုက္ဝင္ေနတဲ့ ဘရုတပ္စ္ ရဲ႕ဓါးဒဏ္ရာနဲ႕ကိုဖတ္ရႈမိခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းလိုမ်ိဳး။ ကၽြန္ေတာ္ေဆာင္းတြင္း၁ခုမွာ ကႏၵာရ၁ခုရဲ႕ ႏွင္းမုန္တိုင္းလို အဆက္အစပ္မရွိ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနရေတာ့မယ္။ ဘာၾကီးလဲ ကၽြန္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြအတြက္ဘယ္သူကေရာမုန္႕ေၾကြးမွာလဲ။ စိုက္ဝင္ေနတဲ့မွ်ားဒဏ္ရာကိုဆြဲႏႈတ္ျပီးတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ အားခီးလိစ္လို ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႕အစြမ္းမရွိေနတာလဲ။ ဘရစ္ေဆးလ္ကို အားခီးလိစ္ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ထက္မနည္း ကၽြန္ေတာ္သူမကိုခ်စ္မိခဲ့တာ....။ အခုေတာ့ ဒူးေထာက္လွ်က္ဓါးဒဏ္ရာေတြနဲ႕ငါ။ပံုျပင္ထဲက ဟက္တာ့ ဝဠ္ငါလည္ျပီ။ မသနားပါနဲ႕ ကိုယ့္ရက္ဘက္ကိုထုျပီး မိုးေရစက္ေတြကိုမုန္းတဲ့အရူးအတြက္မသနားၾကပါနဲ႕လား။
ဘာမွဆက္လုပ္ခြင့္မရွိရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္နဲ႕ပဲအဆံုးသတ္ခ်င္တယ္။ဘာလို႕မ်က္ရည္ေတြက ငံေနရတယ္လဲ ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳအရာေတြဆုိသိပ္သေဘာၾကမိမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႕ေအာင္ျမင့္ျမတ္ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က ဘာျဖစ္လုိ႕
ဒသဂရိမဟုတ္ခဲ့ရတာလဲ။ သူမကေရာ ဘာျဖစ္လို႕ကၽြန္ေတာ့္ကိုမခ်စ္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ ေမးခြန္းေတြကို မုန္းတယ္ဆိုျပီး ။အေျဖမရွိတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေမးေနရတာလဲ။ ေနာက္ျပီ ခင္ဗ်ားတို႕ေျပာတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ဘဝမွာ ၁ခါေလာက္မ်ားပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိခဲ့တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာ၁ခါေလာက္ နားရြက္ေလးလံုျခင္တာ။ ဘာလို႕ႏွင္းကႏၱာရလိုေနရာမ်ိဳးမွာ လာေပါက္ေနတဲ့သစ္ပင္ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေၾကြက်ေတာ့မယ္....။
ဂရိပံုျပင္ေတြအရ ကၽြန္ေတာ္ဂိုင္အာနတ္ဘုရားကိုမုန္းေနမိတယ္။ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တိမ္ေလးေတြအေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ရြာခ်ဖို႕ အျမဲတမ္းေၾကကြဲရတယ္။ အတိတ္ကျပာေတြနဲ႕အတူ ဘဝမွာ ေသရာပါအနာ၁ခုရသြားျပီ။
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕ပုဒ္မခ်ခဲ့ရျပီ၊ ေကာင္မေလးေရ...ျပီးေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္၁ခုမွေပးမိပဲ ကၽြန္ေတာ္၊ ေသ  သြား  တယ္။ (ညႊန္း -ဇာတိစ္ ,ကိုေတဇာစ္ စာလံုးအနည္းငယ္)

(ေနာက္ဆံုးမွာ ဝန္ခံျခင္း - ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုမ်ိဳးစာကို ေနာက္၁ခါမေရးျဖစ္ဖို႕ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကကြဲသြားတာ ကိုေတဇာရယ္ဇာတိရယ္ရဲ႕ အေရးအသားတစ္ခ်ိဳ႕ယူသြားမိပါတယ္။

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးနားလည္သလို သူလည္းဒီ၁ခါနားလည္ေပးႏိုင္ပါေစ)

Author Profile

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။

Followers

Blog Archive

On Facebook

Creative Commons License The City Of Dream by AungMyintMyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.Based on a work at www.aungmyintmyat.net. Permissions beyond the scope of this license may be available at aungmyintmyat@aungmyintmyat.net.