အိမ္မက္ က္ို ဆီက်န္ ေရက်န္ မက္ခ်င္သည္ ။
က်ေနာ့့္ ကိုဇိကုပ္ျပီး နတ္ျပည္ မပို႔ၾကပါနဲ႔ ။ ကိုယ့္ဘာသာကို သြားမည္ ။ က်ေနာ့္
ကို ဇိ လာကုပ္တာမ်ဳိး က်ေနာ္မၾကိဳက္ပါ ။ မနာဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ယားေတာ့ယား
တတ္သည္ ။ ထိုုသို႔ျဖင့္ ဇတ္္ၾကီးက ေမ်ာသြားသည္ ။ ဇတ္ေမ်ာကို လိုက္ဆယ္ရင္း
ပင္လယ္က ေမ်ာသြားသည္ ။ ဘာမွမက်န္ခဲ့ ။
ညာတာပါေတး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ္ ေ၀းသြားသည္ ။ ညၾကီးမင္း
ၾကီးမွာ သူ႔ကိုသတိရ၏ ။ သူကေတာ့ ေမ့ေနျပီ ထင္ပါသည္။
"ဌာေနဌာန ေကာသလဥာဏ္" ဆိုတာကို က်ေနာ္မသိပါ ။ သိလိုသူမ်ား ဆရာလွသမိန္ ၏
"ၾကြယ္၀ခမ္းနား ျမန္မာစကား" စာမ်က္ႏွာ (၇၂) ကိုရွဳပါ ။ ရႊံေပၚရွဥ့္ေျပး ေသာ္လည္း ရွဥ့္ေမႊး
ရႊံမလူးပါ ။ တိုတဲ့ ေလွ်ာ္က တို၍ ရွည္တဲ့ ေလွ်ာ္က ရွည္ပါဦးမည္ ။ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္
ဌာန္ကရုိဏ္း က်ဖို႔လိုပါသည္ ။ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ႏွင့္လည္း ဌာန္ကရုိဏ္း က်ဖို႔ လိုပါသည္။
တကူတက တူးေဖာ္ေသာက္ရတာ ၀ိုင္တစ္ခြက္ ျဖစ္၏ ။ ခြက္နဲနဲ ပဲ့ေနသည္ ။ ဗိုက္ထဲသို႔ တဟီးဟီး
တဟားဟား ၀င္သြားသည္ ။ နံနက္ခင္း ကိုမေတြ႕ရ ။ တေပါ့တပါး သြားသည္ဟု သိရသည္ ။ ဧည့္ခံ
ပြဲကလည္း တဗ်စ္ဗ်စ္ ေတာက္ေတာက္ ႏွင့္ ဆူညံေနသည္ ။ မီးရွဴးပြင့္ေတြ တအံုေႏြးေႏြး ေတာက္ပေန၏ ။
ဘယ္သူ႕ကိုမွ တီတီတာတာ မေျပာခဲ့ပါ ။ အိမ္ကိို တလိမ့္ေခါက္ေခြး ျပန္လာခဲ့၏ ။
အႏုပညာက ထိုင္ကားယား ထကားရား ျဖစ္ေနသည္။
သူ႕အေပၚ တတ္စီးမည့္ သူမ်ားကို လိုလားပံု မေပၚ ။ ရထားက ဒေရာေသာပါး ထြက္၏ ။
လူတစ္ေယာက္က ေရႊမန္းျမိဳ႕မွ မမေကသီကို သတိရေနသည္ ။ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္
တူးတူး ဟုေအာ္၏ ။
အႏုပညာသည္ က်ေနာ့္ ဓါးမဦးခ်ေျမ ျဖစ္၏ ။ ဆက္လက္ ထြန္ယက္ ရဦးမည္ ။ တစ္ခ်ဳိ႕က က်ေနာ့္ကို ဓမၼႏၱၱရာယ္ ဟု ျမင္ၾကသည္ ။
ဓမၼၼာေသာက အင္း၀ရာဇာ အျဖစ္ အလြန္ ခ်စ္ၾက၏ ။ ကိစၥမရွိပါ ။
ဓါတ္ၾကီး ေလးပါး ညိွေဆး ဆိုသည္မွာ က်ေနာ္ ့ၾကီးေဒၚ ေဖာ္ေရာင္း ေနေသာ ေဆးျဖစ္ပါသည္။
သူခိုးကို ဓါးရုိး မကမ္္းပါႏွင့္ ။ ကုန္ကုန္ ေျပာရလွ်င္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဓါးရုိးမကမ္း ပါႏွင့္ ။
မႈန္ျပာရီ ေခတ္ႀကီးအတြင္း မွာ သဘာဝတရားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပါးသိုင္းႀကိဳး တပ္၏ ။
နဖူးေရ ဒူးေရ မေကာင္းလွေသာ ညေနခင္းႀကီး ဆီ သြားမည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပေဝသဏီ ဆန္ေသာ ပါးစပ္ပုပ္ႀကီး ရွိပါသည ္။ ပိုးစိုးပက္စက္ေတ- ့ မေျပာတတ္ပါ။
သို႔ေသာ္ ပုဆိုးတန္းတင္ ေျပာတတ္ပါသည္ ။ အဆင္မေျပလွေခ် ။
လူျဖစ္လူတာ ကိုက ဗ႐ုပ္သုတ္ခနဲ႔ပါ ။ ဗရြတ္ရႊတ္တ ဆီေတြ ဆမ္းထားတဲ့ ထမင္းကို ဆုတ္လိုက္ ဆန္းလိုက္ျဖစ္
္ေနတဲ့ ဗေလာင္းဗလဲ လမင္းဆီက ေတာင္းစားၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာပ- ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ..... ဗလာ။
ေမေမေရ .... ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳး မွ်စ္ခ်ိဳး ရြာၿပီ ။
ယထာဘူတ မက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္နာတယ္။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး ခမ်ာမွာလည္း မၾကာခဏ
ေယာက္ယက္ ခတ္ရတယ္ ။ ယံုခ်င္မွ ယံုပါ ။ ယံုတမ္းစကား လို႔ သေဘာထားပါ ။ ကိုယ့္စိတ္ဆီ ကိုယ္ သြားႏိုင္ဖို႔ အတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ ဘုရားထိုင္၊ ထိုင္ခြင့္ ျပဳၾကပါ ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္ေနရတာ .... ၾကာၿပီ ။ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက- တယ္လို႔ ဘယ္သူက ေျပာသလဲ ။ အမွန္ေတာ့ လူေျခတိတ္ လြန္းတဲ့သူဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။
ဟတ္တက္ကြဲခြင္ ့ျပဳပါ ။ 'အက္' ေနရတာကို စိတ္ညစ္လြန္းလို႔ ။ ဟက္တက္သာ ကြဲခြင့္ ျပဳၾကပါ ။ ဘယ္လ ိုအေျခအေန မွာမွ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ဟန္က်ပန္က် မရွိခဲ့ပါဘူး ။ ေစ်းသည္ ေအးၾကြယ္နဲ႔ သီခ်င္းအတူတူ ဆိုဖူး႐ံုေလာက္ပါ ။ ဟိုတုန္းက ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ခ်င္ခဲ့သမွ် ၊ ခုေတာ့လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသင္းျ- ခ်င္ၿပီ။
အေထြအထူးေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပါ။ အစကတည္းက 'အ' ေနေသာ ဝတၳဳပါ။ အခု ၿပီးသြားပါၿပီ။ အဂၤလိပ္လို (End) ဟုေျပာလွ်င္
ရနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ီးကန္း ခလုတ္တိုက္သံ နွင့္ တူေန၍ မေျပာေတာ့ပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဝတၳဳက ၿပီးသြားပါၿပီ။ ဝတၳဳနွင့္အတူ အရာအားလံုးကိုလည္- ၿပီးလိုက္ ေစခ်င္ၿပီ ။ ဖတ္သူကိုေရာ ၊ မဖတ္သူကိုေရာ အထူးေက်းဇူး တင္ပါသည္ ။ ။
(တာယာမင္းေ၀)
Posted by
AungMyintMyat
0 Comments:
Post a Comment