ကၽြန္ေတာ္ ၄၄ ယဥ္လိုင္းကို ဂိတ္စကေနေနာက္ဆံုးစီးျဖစ္တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ေလာက္က ညေနခင္းတစ္ခုမွာ ေရႊေရာင္ေတြေတာက္ပေနခဲ့တဲ့ ေနေရာင္နဲ႕အတူတူ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမဴခိုးေတြၾကားမွာ ထိုင္းမႈိင္းေနခဲ့တဲ့ညေနခင္း တစ္ခုေပါ့။ အဲ့ဒိတုန္းက ကၽြန္ေတာ္စီးခဲ့တာဟာ ေနာက္ဆံုးစီးျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္မယ္ဆိုတာသိခဲ့ရင္ အဲ့ဒိအခ်ိန္ကခံစား မႈထက္နက္နဲတဲ့ခံစားမႈတစ္ခုခုရွိေနမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္ရယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စမိတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ေန႕ရက္ေတြမွာ ဆူညံညံ ျဖစ္ ေနတက္တဲ့ရပ္ကြက္ေလးရယ္။ကၽြန္ေတာ့္အဖိုးနဲ႕အတူတူေခါက္သိမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေရပိုက္အနီေရာင္ေလးေတြရယ္ပါမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အမွတ္မိႏိုင္ဆံုးငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေလးတစ္လံုးထဲမွာ အဖိုး၊အဖြားနဲ႕အတူ ေနထိုင္ရတာမ်ားပါတယ္။ အခုျပန္လာေနတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြဲသြားတာလအခ်ိဳ႕ရွိျပီျဖစ္တဲ့ အဖိုးအိပ္စက္အနားယူေနခဲ့တဲ့ ေနရာေလးကပါ။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ကိုကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ ေရပိုက္အေပ်ာ့ေလးေတြနဲ႕ လိုက္ဆက္ျပီး ေရလိုက္ထည့္ေနပါျပီ။ ငယ္ငယ္က ဝက္အူလွည့္တစ္ေျခာင္းနဲ႕ေမႊတက္လြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဖြားဟာ အဖိုးေရထည့္တဲ့ေနာက္ကို လိုက္ေစပါတယ္ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ နားလည္တက္ဆံုးလူတစ္ေယာက္ရွိလာေစတာပဲ။ကၽြန္ေတာ္ကသာမန္ ကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ လိမ္ေျပာတက္တာရယ္၊စိတ္ေကာက္တက္တာရယ္က ဝိေသႆလကၡဏာဆိုရင္လဲရတာေပါ့။ ေနာက္ဇြဲလဲသိပ္မရွိဘူး။ သူနဲ႕ေလွ်ာက္သြားျပီး သူ႕ပိုက္ဆံေတြနဲ႕ ေဝဖာ၊ေရခဲမုန္႕ အစရွိတာေတြကို မ်ားစြားစားေသာက္ခဲ့သူတစ္ဦးပါ။ အျပန္ဆိုလက္ပိစိေလးေတြနဲ႕ သူ႕ေရပိုက္ေတြကို ကိုတန္းလန္းဆြဲျပီး အိမ္ျပန္တက္တဲ့ ေျမးအဖိုးအေပါ့။ အဲ့ဒိတုန္းက ကမၻာၾကီးမွာ အဖိုးရဲ႕ေရပိုက္ေတြရယ္။ ကစားစရာေတြရယ္၊သေရစာမုန္႕ေတြရယ္၊ေနာက္ကၽြန္ေတာ္မုန္းတဲ့ ေကာ္ပတ္ရုပ္ေတြရယ္ ဟာ ကမၻာၾကီးလို႕ယံုၾကည္ေနဘူးတာ။ေက်ာင္းဆင္းညေနတိုင္းမွာ သူနဲ႕အတူ ေရပိုက္ေတြလိုက္ျဖဳတ္ရတာကိုးက ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေနတာ။အဖြားကေျပာတက္တက္တာက စိတ္ပုတ္ေျမးအဖိုးေတြလို႕ေျပာတက္ပါတယ္။ အဖုိးဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူ ခဏခဏစိတ္ေကာက္တက္တယ္လို႕အဖြားကဆိုပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာသူကိုယ္တိုင္ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေနဂိမ္းသြားေဆာ့ခိုင္းရာကေန ဂိမ္းဂ်ပိုးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူကေျပာဘူးပါတယ္ သူဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ့ကေလးေတြၾကည့္ရတာဇြဲပိုရွိသလိုပဲဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂိမ္းေဆာ့ေစခဲ့တာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ Nitendo Game ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြရယ္၊ အဖိုးေရပိုက္ေတြရယ္၊သေရစာမုန္႕ေတြရယ္၊ အဖြားလုပ္ေကၽြးတဲ့ဂ်ယ္လီေက်ာက္ေၾကာ ေတြဟာကမၻာၾကီးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ားၾကာလာတဲ့အခါ Play Station တစ္လံုးနဲ႕ Winning Eleven ဂိမ္းကို 24 နာရီမွာ ရသေလာက္ေဆာ့တက္တဲ့ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒိရက္ပိုင္းေတြမွာ အဖိုးဟာ ညရွစ္နာရီတိုင္းစိတ္မဝင္စားဖို႕ေကာင္းတဲ့သတင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုစာက်က္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာသတင္းအထိထိုင္ၾကည့္ပါတယ္။ အဲ့ဒိေန႕ရက္ေတြမွာေတာ့ Play Station ထဲက Winng Eleven Game ရယ္၊ Network Game ဆုိင္က Couter Strike Game ရယ္ Paris အညိဳေရာင္ စီးကရက္ေတြရယ္၊ဘုမသိဘမသိ(နည္းနည္းေတာ့သိ) ရထားတဲ့ရည္းစားေကာင္မေလးရယ္၊ေနာက္ Fighter အမည္ရေအာင္ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းအျပန္ထိုးၾကိတ္ပြဲေတြဟာ ကမၻာတစ္ခုလို႕ယံုၾကည္ေနခဲ့တာပါ။အဖိုးနဲ႕အတူ နာရီေတြေလးငါးလံုးဝယ္ဖူးပါတယ္။ေနာက္ျပီး အတင္းပူစာျပီးသူငယ္ျခင္းေတြကိုင္တဲ့ mp3 ကိုတူတူသြားဝယ္ဖူးပါတယ္။ အဖိုးနဲ႕အတူတူ အိမ္နားကရုပ္ရွင္ရံုမွာ လူေတြ(အဖိုးသူငယ္ျခင္းေတြ)မေတြ႕ေအာင္ခိုးျပီး ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဘူးပါတယ္။အဖိုးကိုလူတစ္ခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကပါတယ္။အဖိုးကို စိတ္ထားျပတ္သားတယ္တယ္ စိတ္ၾကီးတယ္လို႕လဲေျပာၾကပါတယ္။ အဖိုးဟာတကယ္ေတာ့တိတ္တိတ္ေလးေတာ့ ေၾကကြဲတက္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီးၾကင္လဲၾကင္နာတက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူဟာျပီးျပည့္စံုတဲ့ ဖခင္ေမတၱာေပးစြမ္းခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းမွယာယီအထုတ္ခံရေသာအခါ စိတ္ၾကီးလြန္းေသာအဖိုးဟာ မ်က္ရည္က်ခဲ့ဘူးပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးကိုေပးဖို႕ေရးထားတဲ့စာကိုဖတ္ျပီးအဖိုးဟာ အားရပါးရရယ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းေလးထဲကေနျပီး အဖိုးကို ခင္ဗ်ား အထိသံုးႏႈန္းျပီး ရန္ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။အိမ္ေပၚကဆင္းတယ္ဆိုျပီး တစ္ေယာက္ထဲ အေမ့စီထြက္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဖိုးဟာအရာရာနားလည္ေပးဆံုးေသာလူတစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလသာတဲ့ညေတြမွာ ငယ္ငယ္ကေခြးေျခခံုေလးနဲ႕တူတူပြတ္သီးပြတ္သက္ေနဖူးတဲ့အဖိုးဟာ ၊တူတူေပ်ာ္ဖူး၊သားအရင္းနဲ႕မျခားေမတၱာေတြေပးခဲ့တဲ့အဖိုးကို ကၽြန္ေတာ္ကတိေတြေပးျပီး ေဆးလိပ္ေတြျဖတ္၊ ဂိမ္းကစားတာေတြကိုရပ္ျပီး ကိုးတန္းစာေမးပြဲမ်ားအျပီးမွာ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိလိုက္ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕အတူ အရိုးအထူးကေဆးရံုၾကီးမွာ ခံုေပၚကျပဳတ္ၾကရာမွ တက္ေရာက္ေနေၾကာင္း သိရျပီးေနာက္ ေဆးရံုမွာ စိတ္ဓါတ္ၾကေနတဲ့အဖိုးကို ေတြ႕လိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေရာဂါအေတာ္မ်ားမ်ားေက်ာ္လႊားဘူးတဲ့အဖိုးဟာ အခုအခ်ိန္မွာ အရိုးၾကိဳးတာေလာက္ကို အလြယ္တစ္ကူေက်ာ္လႊားႏိုင္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ခြဲစိတ္မႈေတြ ေနာက္ျပီး သူ႕ေရာဂါေတြနဲ႕ အဖိုးဟာ က်န္းမာေရးဟာတစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ဆိုးဝါးလာခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ
ေလးေျခာင္းေထာက္နဲ႕လမ္းျပန္ေလွာက္လာတဲ့အထိ ညာဘက္ပုခံုးကိုအားျပဳေစျပီး ဝွီးခ်ဲကို တြန္းျပီး အဖိုးနဲ႕ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရန္ေတြျဖစ္ၾကတယ္၊ ေျမးေလးရယ္ ဟိုဘက္လွည့္ခ်င္လို႕ဆိုတဲ့ စကားကို အိပ္ယာေပၚမွအဖိုးဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာျပီးအကူအညီေတာင္းခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ဆိုအိပ္ယာအေစာၾကီးထတက္တဲ့အဖိုးအိပ္ေရးဝဖို႕ သူ႕အိပ္ယာနားက နာရီကို ခိုးျပီးေနာက္က် ထားဘူးပါတယ္။ တစ္ခုေသာညရွစ္နာရီသတင္းအသံကိုၾကာေတာ့ အဖိုးဟာ နာရီကိုေနာက္ၾကထားမွန္းသိျပီး စိတ္ဆိုးပါတယ္။ပူတက္အိုက္တက္ တဲ့အဖိုးအိပ္ယာနားမွာ တစ္အိမ္လံုးနဲ႕ရန္ျဖစ္ျပီးပန္ကာတစ္လံုးတက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေနမေကာင္းတဲ့ အဖိုးရင္အုပ္ၾကီးၾကီးထဲတိုးျပီး စိတ္ညစ္တာေတြကို ငိုဖူးပါတယ္။တစ္ခုေသာApril လရဲ႕ေန႕တစ္ခ်ိဳ႕မွာ အဖိုးက်န္းမာေရးဟာ ဆိုးဝါးလာျပီးတစ္ညလံုး သတိေမ့ေနတဲ့အထိျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒိမနက္ခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္အဖိုးနဲ႕ေနာက္ဆံုးမနက္ခင္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွေနာက္ေျပာင္ေနႏိုင္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရက္လံုးသတိလစ္ေနျပီးေနာက္ေန႕မနက္မွာ အဖိုးဟာ သတိျပန္ရလာပါတယ္။ သြားတိုက္မ်က္ႏွာသစ္လုပ္ျခင္တယ္ေျပာလို႕ သြားတိုက္တံနဲ႕ခြက္ကို ယူျပီး အဖိုးသြားတိုက္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ေတာ့ အဖိုးဟာျပံဳးေနခဲ့ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕တူတူဆန္ျပဳတ္စားျပီးေနာက္အိပ္ယာထဲလွဲခ်င္းတယ္ေျပာျပီး သိပ္မၾကာခင္ေန႕လည္ခင္းခုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာၾကီးက ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျမဴခိုးေတြနဲ႕ေဝဝါးသလိုျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ား အဖိုးအုပ္ဂူေလးမွာ သြားေျပာဖူးပါတယ္။ အဖြားက နာရီလွလွေလးတစ္လံုးဝယ္ေပးေၾကာင္း၊ Camera ပါတဲ့ JXD ေလးတစ္လံုးရေၾကာင္း၊အဖိုးျဖစ္ေစျခင္သလိုဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတကၠသိုလ္တက္ရေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဦးေလးအမ်ိဳးသမီး သားေလးတစ္ေယာက္ထက္ေမြးလို႕ အဖိုးေနာက္ထက္ေျမးအထီးေလး တစ္ေကာင္ရျပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဖိုးေျမးေဆးလိပ္လံုးဝမေသာက္ေတာ့ေၾကာင္းေျပာျပေနခဲ့ပါတယ္။ လက္မခံႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႕ အမွတ္ ၄၄ လိုင္းကားဂိတ္ဆံုးမွာရွိတဲ့ ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးကားဝင္းကေန အေတာ္ေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တဲ့ အဖိုးရဲ႕အုပ္ဂူေလးမွာ အျမဲတမ္းသန္႕ရွင္းေရးေတြလုပ္ေဆးေတြသုတ္ စကားေတြေျပာနဲ႕ သခၤ် ိဳင္းေစာင့္ေတြနဲ႕ရင္းႏွီးလာခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။
တကယ့္ဘဝလမ္းေတြက ေျမပံုကားခ်ပ္ေတြနဲ႕မတူခဲ့ပါဘူး အဲ့ဒိေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ညေနခင္းတခုတုန္း အဖိုးစီကျပန္လာခဲ့ျပီးဘဝထဲကလမ္းေတြမွာေလွ်ာက္လွမ္းေနခဲ့တာ ၊ ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြမျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ ေနာက္ျပီး ရဟတ္စီးခဲ့သလို အတက္ေတြ၊အက်ေတြ၊အနိမ့္အျမင့္ေတြ ေကြ႕ေကာက္မႈေတြနဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ေဖာ္ျပမရႏိုင္တဲ့ အေနအထားေတြမွာ အခုလိုမ်က္ႏွာကိုေလေတြခပ္ျပင္းျပင္းျဖတ္တိုက္ေနခဲ့ ျမိဳ႕ျပေလထုနဲ႕ကြာတဲ့ အခုလိုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနရာေလးမွာ လာထိုင္ျပီး ခဏေလးအေမာေျဖေနတက္ပါတယ္။ အဖိုးစီမေရာက္ႏိုင္ေပမဲ့၊ အဖိုးကိုေျပာခ်င္တဲ့စကားေလးေတြကေတာ့ အစီအတန္းေလးရွိေနပါတယ္၊ အဖိုးေျမးလူၾကီးျဖစ္ျပီးဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊
ဂိမ္းေတာ့တစ္ခါတစ္ေလျပန္ေဆာ့ေပမဲ့၊ေဆးလိပ္ေတာ့ လံုးဝမေသာက္ေတာ့ေၾကာင္းဘဝထဲမွာ အတက္ႏိုင္ဆံုး မလိမ္မညာျဖစ္ေအာင္ေနေၾကာင္း၊၊ တစ္ေန႕မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနဖို႕ ျပီးျပည့္စံုေနဖို႕ယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ဒီေန႕ဟာတန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေနျဖစ္ေၾကာင္း ငယ္ငယ္ကလမ္းထဲမွာ ကလစ္ကလစ္ျမည္တဲ့ မီးထြန္းျပီးတြန္းရတဲ့ ယုန္ရုပ္ေလးတြန္းတာသတိရေၾကာင္း၊ ျပီးျပည့္စံုခဲ့တဲ့ညေနခင္းတစ္ခုမွာ အဖိုးရွိေနတဲ့ အုပ္ဂူေလးကိုေရာက္လာဦးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေတြေျပာျပခ်င္ပါတယ္။အဖိုးဟာျငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ခဲ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝထဲမွာေတာ့ အဖိုးနဲ႕ပက္သတ္တဲ့မွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ အျမဲႏိုးၾကားေနဦးမွာပါ။ အျပန္လမ္းမွာေရွ႕ဆက္ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အနာဂါတ္မုန္တိုင္းေတြအတြက္အံၾကိတ္အားတင္းရင္း မီးေတြအစီအရီထြန္းထားတဲ့ ေျမးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ထဲလမ္းေတြထဲမွာေလွ်ာက္လာျဖစ္ေနေတာ့ပါတယ္။
တသက္လံုးစာစီစာကံုးမွာ သင္၏အေဖအေၾကာင္းစာစီကံုးပါဆိုသည္မ်ားကို လုပ္ၾကံေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဘဝမွာ အေဖဆိုတာ ကို အလံုးအထည္နဲ႕ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေပမဲ့ အေဖတစ္ေယာက္အတိုင္းအျပည့္အဝ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာက်န္ရွိေနေသးတဲ့အဖိုးအတြက္ ဒါဟာ တကယ္ကို ကၽြန္ေတာ္၏ေဖေဖဆိုတဲ့စာစီစာကံုးျဖစ္ခဲ့မွာပါ။
ေအာင္ျမင့္ျမတ္ထြန္း။
