ထိုအရာမ်ားသည္လည္းေကာင္း
ျဖစ္တည္မႈမ်ားသည္လည္းေကာင္း
ထိုအရမ်ားကို ၂၁ရာစုတြင္ေတာ့ အခ်စ္ဟုေခၚဆိုခဲ့ၾကသည္. . . .။
ထိုအခ်စ္သည္လည္းေကာင္း . . . . .
ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္လည္းေကာင္း
ကၽြန္ေတာ္လိုက္၍မမွီခဲ့ေသာ . . .
ရထားၾကီးတစ္စဥ္းမွ်သာ . . . .
ယခုေတာ့ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္
ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ . . . .(ၾကယ္ေၾကြနံနက္ခင္း ၁မွ)

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပင္လယ္ေသလို႕ဝင္စားခဲ့တဲ့ငါးတစ္ေကာင္ပဲ။ ၾကည့္ပါဦး အလြမ္းေတြက ဟိုးေကာင္းကင္အထိ က်ယ္ျပန္႕လာလိုက္တာ
အလြမ္းဆိုတာကိုေဖာ္ျပဖို႕ေတာင္ လြမ္းေနရေတာ့မယ္။ေနာက္ျပီး မနက္ျဖန္၊မနက္ျဖန္၊မနက္ျဖန္….
ကၽြန္ေတာ္ဟာ Mocha Coffee ကို ေရာParami Taxi ကိုေရာလြမ္းေနခဲ့တယ္။။
အနာဂါတ္ဆိုျပီး က်ိဳးပဲ့သြားတဲ့ ဘလိတ္ဓါးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲေလ။ ေနာက္ျပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ့ကို္ပိုင္အမွတ္ကိုႏွိပ္လိုက္တယ္….
လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းနံပတ္မွာတပ္ဆင္ထားခ်င္းမရွိေသးပါဘူးဆိုတာကို
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ဘာသာစကားအမ်ိဳးစံုနဲ႕ေျပာျပေနတာ ငါးတစ္ေကာင္ဆိုေတာ့
အတြက္သူ႕စကားလံုးမွာ ယဥ္ေက်းမႈပါသြားလား အေတာ္စဥ္စားယူရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာဒီကဗ်ာနဲ႕အတူျပန္႕က်ဲလိုက္တယ္။
ေနာက္အခုလိုျပန္႕က်ဲသြားတဲ့စကားလံုးေတြက ဘယ္ေနရာမွာျပန္ဆံုမွာလဲ၊ျမစ္ေတြထဲလား၊ေခ်ာင္းေတြထဲလား၊
ပင္လယ္ၾကီးလား၊ ဒီထက္က်ယ္ျပန္႕ေသးလား။ ေနာက္တိမ္တိုက္ေတြေတြ ေနာက္ရြာခ်မႈေတြ လည္ပတ္မႈေတြ၊
ဒါဟာအလြမ္းေတြပဲ။ျပီးေတာ့ အနည္းငယ္စုပ္ယူျပီး ေသြးေၾကာထဲထိုးသြင္းလိုက္တယ္။
ဒါဟာ ဒါဟာ ဒါဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ မူးယစ္မႈပဲ။ျပီးေတာ့ျပီးေတာ့ျပီးေတာ့…. ညေတြ။
ေဟာ..လင္းလာျပီ၊ဒါဟာ ေသာၾကာေန႕ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္လို႕ အခုမွသိတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ မနက္ျဖန္တုန္းကေသဆံုးသြားတဲ့ အနာဂါတ္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။တကယ္တကယ္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘဝထဲမွာ
အဖန္ငါးရာငါးကမၻာပဲ။ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မႈနဲ႕ သတ္ေသျဖစ္သြားတဲ့အနာဂါတ္ေတြအေၾကာင္းအေရာင္မွိန္ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြ
ပစၥဳပၸန္မွာေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိုဆိုက္ဒြန္း(poseidon)ရဲ႕ က်ယ္ျပန္ခဲ့မႈမွာ တိမ္ျမဳတ္ေနခ်င္ပါတယ္။ေနာက္ျပီးသူမထံမွာနစ္ျမဳတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ပင္လည္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါကို ေျဖစရာ ရွာမေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ဒီလိုနဲ႕တရားေဟာကၾကိဳးေတြနဲ႕ကခုန္ေနလိုက္တာ အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားခဲ့တယ္။သူမ မသိတာက ကၽြန္ေတာ့္နာရီကို ကၽြန္ေတာ္ဟာ ညေနခင္းတစ္ခုမွာ ရပ္တန္႕ထားလိုက္တာ။နာရီေတြဟာ အိပ္ေရးပ်က္ေနတာၾကာျပီ။ သူတုိ႕ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အနားယူသြားခဲ့ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားမသိတဲ့အရာထဲက တစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တန္႕မႈကို လက္ခံေပးလိုက္ပါ။ကၽြန္ေတာ္သိေနခဲ့တဲ့ ကိစၥတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္နာရီလက္တံေလးကို အဲ့ညေနခင္းမွာကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရပ္တန္႕ျပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားအပါအဝင္အရာရာဟာဆက္လက္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ေက်းဇူးျပဳ၍ဘဝထဲမွာ ခပ္တိုးတိုးေလးေနေပးပါလား။ ကၽြန္ေတာ့္နာရီေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့လို႕ပါ။
ေနာက္ေသခ်ာေနခဲ့တာက အခုဟာညေနခင္းတစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ျပန္တာပဲ။

ေအာင္ျမင့္ျမတ္။

Author Profile

About The Author

လင္ကြန္းကလမ္းေလွ်ာက္
ေႏွးတယ္ဒါေပမဲ့တည့္တည့္ပဲ
ေလွ်ာက္တယ္(တဲ့)။ဘယ္လို
တည့္တည့္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ပါ၊
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ
မေျဖာင့္ခဲ့ပါဘူး။ေျဖးေျဖးေႏွးေႏွးနဲ႕
ဦးတည္ရာတစ္ခုခုကိုေလွ်ာက္ခဲ့
မိတာပါပဲ။ ပန္းတိုင္ရွိမယ္ဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အင္အားျဖည့္ေပး
ေနတက္တယ္။ဘဝ ဆိုတာ
အစီစဥ္တက် ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္ရွင္တကား မဟုတ္ခဲ့
မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဒါဟာ ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့လည္း
ပံုျပင္ေတြထဲကလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို
ဆင္ျခင္တံုတရားေက်ာ္လြန္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္တယ္။
ငယ္ငယ္က ရဟတ္စီးခဲ့သလိုပဲ
အက်ေတြအတက္ေတြ၊
အနိမ့္ေတြအျမင့္ေတြ၊ ေနာက္ျပီး
ျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ
မျမင္ႏိုင္တဲ့အကြာအေဝးေတြ၊
မျမင္ႏိုင္တဲ့နီးကပ္မႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလင္း
အေမွာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုယ္
စီရင္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
တေန႕ေန႕ေတာ့ တစ္ခုခုဟာ
ျဖစ္လာခဲ့မွာပါ.။

Followers

Blog Archive

On Facebook

Creative Commons License The City Of Dream by AungMyintMyat is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.Based on a work at www.aungmyintmyat.net. Permissions beyond the scope of this license may be available at aungmyintmyat@aungmyintmyat.net.